Κοκκινομάτηδες βάτραχοι των δέντρων

Βαθιά μέσα στα δάση της Κεντρικής Αμερικής μπορεί κανείς να βρει αυτά τα αμφίβια πλάσματα των οποίων το ατσάλινο βλέμμα φέρνει στο νου τον κόμη Δράκουλα. Στην πραγματικότητα, οι βάτραχοι αυτοί μπορούν να χωρέσουν στην παλάμη του χεριού σας και είναι πραγματικά πολύ αξιαγάπητοι.

Οι κοκκινομάτηδες βάτραχοι των δέντρων έχουν σκούρα κόκκινα μάτια με κάθετα στενεμμένες μύτες και πράσινο σώμα με κίτρινες και μπλε ριγωτές πλευρές. Τα αρσενικά κυμαίνονται από 2 έως 2 ½, ενώ τα θηλυκά μπορούν να φτάσουν τις 3 ίντσες κατά μέσον όρο.

Οι νεαροί βάτραχοι είναι χαρακτηριστικά καφετιοί στο χρώμα και γίνονται πιο πράσινοι καθώς μεγαλώνουν. Οι ενήλικοι βάτραχοι μπορούν να αλλάξουν το χρώμα τους ελαφρώς ανάλογα με τη διάθεση και το περιβάλλον. Οι βάτραχοι αυτοί έχουν μαλακό, εύθραυστο δέρμα στην κοιλιά τους, και το δέρμα στην πλάτη τους είναι παχύτερο και τραχύτερο.

Τα πίσω πόδια είναι φτιαγμένα περισσότερο για σκαρφάλωμα παρά για κολύμπι.  Ένα άλλο χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι τα μαξιλάρια στο τέλος κάθε δαχτύλου. Αυτά τα μαξιλάρια επιτρέπουν στους βατράχους να κολλήσουν στα διάφορα αντικείμενα και τους δίνουν τη δυνατότητα να κολλάνε στα κλαδιά και στα φύλλα των δέντρων.

Οι περισσότεροι έχουν ένα τρίτο βλέφαρο-μεμβράνη. Ο σκοπός αυτής της μεμβράνης είναι να προστατευθούν τα ευαίσθητα μάτια τους από τους διάφορους κινδύνους. Η μεμβράνη αυτή έχει συνήθως λαμπρό χρώμα και δεν περιορίζει την όρασή τους.

Οι κοκκινομάτηδες αυτοί βάτραχοι περνούν την πλειοψηφία της ζωής τους στα δέντρα και αυτό τους κάνει σπουδαίους άλτες. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, παραμένουν ακίνητοι, καλύπτουν τις μπλε πλευρές τους με τα πίσω πόδια τους, μαζεύουν τα μπροστινά πόδια τους κάτω από την κοιλιά τους και κλείνουν τα κόκκινα μάτια τους. Κατά συνέπεια, εμφανίζονται σχεδόν τελείως πράσινοι, και έτσι γίνονται τελείως αόρατοι ανάμεσα στα φύλλα.

Είναι σαρκοφάγοι και τρώνε τους γρύλους, τους σκώρους, τις μύγες, και άλλα έντομα και άλλους μικρούς βατράχους.