Τα αθροίσματα των ομοίων προσθετέων

Γράφει: Ι. Καραντζής, επίκουρος καθηγητής

 

Οι μαθητές πολύ εύκολα μαθαίνουν το άθροισμα των ομοίων προσθετέων (3+3, 4+4, 7+7 κλπ.). 

 

Μια πρόσφατη έρευνα των Καραντζή και Βεγιάννη (2008) με μαθητές των Α΄ και Β΄ τάξεων του δημοτικού σχολείου έδειξε ότι το ποσοστό των σωστών απαντήσεων των μαθητών και των δύο τάξεων στην πρόσθεση των όμοιων προσθετέων με άμεση ανάκληση των αποτελεσμάτων από τη μνήμη ήταν αρκετά ικανοποιητικό (91,43% και 98,62% αντίστοιχα) (Καραντζής, 2011). 

 

Το γεγονός αυτό μας οδηγεί στη σκέψη ότι οι μαθητές των δύο πρώτων τάξεων του δημοτικού σχολείου, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ανακαλούν άμεσα από τη μακρόχρονη μνήμη τους τα διπλά αθροίσματα (5+5, 6+6, 7+7 κτλ.). Το αποτέλεσμα αυτό ίσως να οφείλεται στη γλωσσική ιδιαιτερότητα που παρουσιάζουν τα αθροίσματα αυτής της κατηγορίας, και είναι σύμφωνο με τα ευρήματα των Leutzinger  (1999) και Λεμονίδη (2003). Ένας άλλος λόγος που οι μαθητές ανακαλούν άμεσα τα διπλά αθροίσματα πιθανόν να είναι ότι τα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με τα διπλά αθροίσματα και τα αποτελέσματά τους σε καθημερινή βάση, λόγω των πολλαπλών ερεθισμάτων που λαμβάνουν από το περιβάλλον τους (π.χ. 5+5: που είναι τα δάχτυλα των δύο χεριών ή ποδιών, 4+4: που είναι τα πόδια μιας αράχνης, 7+7: που είναι οι ημέρες δύο εβδομάδων κτλ.) (Van de Walle, 2005).

Πηγή: Εκπαιδευτικά και άλλα
Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ