Μια μικρή Ελλάδα στην καρδιά του Τορόντο

Γαλανόλευκες να κυματίζουν. Σε κάθε κολόνα του δρόμου. Μαζί, στην ίδια κολόνα, και η σημαία του Καναδά. Οι πινακίδες στους δρόμους στα αγγλικά αλλά και στα ελληνικά: «Pape str.» αλλά και «Οδός Πέιπ». Οι ταμπέλες στα μαγαζιά «δείχνουν» Ελλάδα: «Megas Alexandros», «Souvlaki», «Gyros», «Romeo», «Christina's», «Kafeneion», «Neon Cafe», «Φαρμακείο», «Ιατρείον». Μπορείς να μπεις σε ένα αρτοποιείο και να ζητήσεις «tyro-pita» ή «tou-loumbes» όπως ψωνίζεις στη γειτονιά σου. Μόνο που θα πληρώσεις σε καναδικά δολάρια. Και στον δρόμο ακούς τόσα ελληνικά σαν να βρίσκεσαι στην Πανεπιστημίου!

 

Η οδός Ντάνφορθ (Danforth) στην καρδιά του Τορόντο μιλάει και «αισθάνεται» ελληνικά. Μοιάζει σαν μια νησίδα Ελλάδας που έχει ταξιδέψει κι έχει «ριζώσει» πέρα από τον Ατλαντικό.

Εκεί στην πλατεία Μεγάλου Αλεξάνδρου, με το σιντριβάνι, το μικρό αμφιθέατρο, τις δωρικές κολόνες και την μπρούτζινη προτομή του μεγάλου στρατηλάτη, καίει εδώ και περίπου τρεις εβδομάδες η Φλόγα του Μαραθωνίου, χάρη στη φροντίδα του Οργανισμού Επιχειρηματιών της Ντάνφορθ, «Greek Town on the Danforth Business Improvement Associa-tion». Σε αυτή την πλατεία γίνονται οι παρελάσεις της ελληνικής παροικίας, κάθε 28η Οκτωβρίου και 25η Μαρτίου και κατατίθενται στεφάνια στις εθνικές εορτές, με την οικονομική υποστήριξη του Οργανισμού. Αλλωστε ο Οργανισμός, από το δικό του ταμείο, είναι υπεύθυνος για το καθετί στην Ντάνφορθ.

Οι ελληνικές σημαίες (περί τις 200) αντικαθίστανται δύο φορές τον χρόνο, ούτως ώστε να μην είναι ποτέ φθαρμένες. Τα λουλούδια που στολίζουν τις κολόνες διαφέρουν ανάλογα με την εποχή (τέσσερα διαφορετικά είδη), ενώ τα πεζοδρόμια ξηλώνονται και φτιάχνονται καινούργια, προκειμένου ο δρόμος να δείχνει ωραίος και καθαρός.

Ελληνική πατέντα
Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι κολόνες, από τη βάση έως τη μέση, είναι καλυμμένες με ένα ειδικό υλικό, σαν αυτοκόλλητο, το οποίο απεικονίζει τον χάρτη της Ελλάδας και την ελληνική σημαία.

Πρόκειται για «πατέντα» που έχει προτείνει το «Greek Town on the Danforth BΙΑ» κι έχει εγκρίνει ο Δήμος του Τορόντο: πάνω σε αυτό το υλικό δεν μπορεί να κολλήσει τίποτα κι έτσι ο δρόμος δεν απειλείται από την αφισορύπανση!

Επιπλέον ο Οργανισμός, πέρα από τη δραστηριότητά του στην Ντάνφορθ, με δωρεές του στηρίζει τα δύο ελληνικά γηροκομεία, το θεατρικό σχήμα και άλλες δράσεις της κοινότητας, αλλά και το Νοσοκομείο της περιοχής, ενώ έχει προσφέρει χρήματα και στο «Χαμόγελο του Παιδιού» στην Ελλάδα. Συν τοις άλλοις, χρηματοδοτεί δέκα γάμους τον χρόνο ζευγαριών που δεν είναι Ελληνες, αλλά επιθυμούν να παντρευτούν στην Ελλάδα.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ... ΧΡΩΜΑ Τελετή αφής με κάθε επισημότητα


Η εκδήλωση της αφής της Φλόγας του Μαραθωνίου πραγματοποιήθηκε με κάθε επισημότητα μια Πέμπτη απόγευμα, ένα «γλυκό» απόγευμα από πλευράς καιρικών συνθηκών για τα δεδομένα του Τορόντο.

Τη Φλόγα παρέλαβε από την πρωθιέρεια και άναψε, σε ειδική δάδα που είχε κατασκευαστεί γι' αυτόν τον σκοπό στην πλατεία ο πρόεδρος του «Greek Town on the Danforth BΙΑ», κ. Ντίνος Βοϊδονικόλας. Παρόντες στην εκδήλωση ήταν ο γενικός πρόξενος της Ελλάδας, κ. Δημήτρης Αζεμόπουλος, ο γενικός πρόξενος της Κύπρου κ. Ιάκωβος Κιρακοσιάν, ο δήμαρχος του Μαραθώνα κ. Ιορδάνης Λουίζος, οι δημοτικοί σύμβουλοι του Τορόντο, κ. Μαίρη Φραγκεδάκη και η κ. Πόλα Φλέτσερ και φυσικά οι ελληνικοί οργανισμοί, η Ελληνική Κοινότητα του Τορόντο, το Ελληνικό Γηροκομείο, η κοινότητα του Ι.Ν. Αγ. Παντελεήμονα και η κοινότητα του Ι.Ν. Προφήτη Ηλία.

Η τελετή της αφής διέθετε άρωμα και ιστορία Ελλάδας. Η ελληνική μουσική και οι παραδοσιακοί χοροί από τα Ελληνόπουλα κέρδισαν τις εντυπώσεις. Τα μικρά παιδιά που χόρεψαν συρτό και μακεδονίτικα φορούσαν λευκές μπλούζες που έγραφαν «proud to be Greek» (περήφανοι που είμαστε Ελληνες), ενώ οι μεγαλύτεροι χορευτές των ομάδων ήταν ντυμένοι με παραδοσιακές ενδυμασίες. Η πρωθιέρεια με τη Φλόγα και η πομπή των λευκοντυμένων με αρχαιοελληνικούς χιτώνες και σανδάλια ιερειών έφτασαν στον χώρο της τελετής. Ο Φειδιππίδης φωνάζοντας «Νενικήκαμεν» έδωσε τον τόνο και η χορωδία ανέλαβε την επίκληση στον Απόλλωνα. Τρεις ημέρες αργότερα, την Κυριακή, έλαβε χώρα ο ετήσιος μαραθώνιος που γίνεται στο Τορόντο (Scotiabank Toronto Waterfront Marathon) με χιλιάδες συμμετέχοντες δρομείς. Στην πλατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο νικητής της διαδρομής παρέλαβε την επιταγή των 10.000 καναδικών δολαρίων, ενώ το ελληνικό περίπτερο, με ήχους και χρώμα Ελλάδας, ήταν αυτό που κέρδισε έναντι των περιπτέρων των υπόλοιπων χωρών.

Φεστιβάλ φαγητού
Το πανηγύρι του Αυγούστου

Don't eat for a week before coming» («Μη φάτε μία εβδομάδα πριν έλθετε») αποτελεί μια? βοηθητική συμβουλή αλλά και το μότο του φεστιβάλ «Taste of the Danforth» (διοργάνωση κι αυτό του «GreekTown on the Danforth B.I.A»). Τη δεύτερη εβδομάδα του Αυγούστου, για ένα τριήμερο, η Ντάνφορθ κλείνει για τα οχήματα. Είναι ανοιχτή όμως για το κοινό, το οποίο με ένα έως πέντε δολάρια δοκιμάζει όλες τις γαστριμαργικές προτάσεις των εστιατορίων της περιοχής, τα οποία έχουν βγάλει την πραμάτεια τους στο πεζοδρόμιο.

Ολοι οι μαγαζάτορες, ανεξαρτήτως του τι πωλούν, στήνουν πάγκους, ψησταριές, σουβλάκια και ό,τι άλλο έξω από την πόρτα τους και οι επισκέπτες απλά? δοκιμάζουν! Τις ημέρες του φεστιβάλ, ελληνική μουσική, χοροί και τραγούδια γεμίζουν τον δρόμο (στήνονται τρεις πίστες κατά το μήκος του), πέρα από τις μυρωδιές που γαργαλούν την όσφρηση. Η επιτυχία του «Taste of the Danforth» είναι τέτοια που σημειώνεται το αδιαχώρητο στον δρόμο (υπολογίζεται ότι γύρω στο 1,5 με 2 εκατ. επισκέπτες περνούν αυτό το τριήμερο από εκεί). Μάλιστα, το «Taste of the Danforth» αναφέρεται στους ταξιδιωτικούς οδηγούς ως ένα από τα «highlights» για κάποιον που επισκέπτεται την πόλη του Τορόντο.Το «Taste of the Danforth» απευθύνεται σε όλους, Καναδούς, επισκέπτες και φυσικά Ελληνες.

«Κλασικές» ταινίες
Υπάρχει όμως άλλο ένα «εορταστικό» τριήμερο στην Ντάνφορθ το οποίο οι Ελληνες χαίρονται ιδιαίτερα, χωρίς να είναι οι μόνοι - είναι ανοιχτό για όλους, το επισκέπτεται όποιος επιθυμεί, ανεξαρτήτως εθνικότητας. Αναφερόμαστε στο «Toronto Greek Film Retrospective» (ΤGFR), κατά τη διάρκεια του οποίου παρουσιάζονται, κυρίως, «κλασικές» ελληνικές ταινίες, του παλιού καλού εμπορικού κινηματογράφου αλλά και κάποιες σύγχρονες, όλες με δωρεάν είσοδο (καλύπτει τα τελευταία 50 χρόνια ελληνικού σινεμά).

Η ανταπόκριση του κοινού είναι μεγάλη. «Φέτος (σ.σ.: Ιούλιος 2012, η δεύτερη χρονιά του φεστιβάλ) παρακολούθησαν τις ταινίες (προβάλλονται με υπότιτλους) πάνω από 10.000 θεατές», εξηγεί, χωρίς να κρύβει τη χαρά του, ο εμπνευστής του θεσμού, Τεντ Μάντζιαρης.

Ο τελευταίος, επιχειρηματίας του Καναδά, αυτοδημιούργητος, διευθυντής και συνιδιοκτήτης της εταιρείας ανακύκλωσης «Turtle Island», Ελληνας δεύτερης γενιάς, γεννημένος και μεγαλωμένος στο Τορόντο, με μεγάλη όμως αγάπη για την Ελλάδα («Αγαπάω πολύ την Ελλάδα. Είναι η καλύτερη χώρα του κόσμου? Εχει καλούς ανθρώπους? Οταν πηγαίνω στην Ελλάδα το καλοκαίρι, αισθάνομαι σαν να άνοιξε κάποιος τις κουρτίνες, ο ουρανός είναι γαλάζιος. Εδώ το τοπίο είναι θολό. Εκεί αισθάνομαι ελεύθερος») και ελληνικά τα οποία φροντίζει να χρησιμοποιεί, όταν η περίσταση το επιτρέπει για να κάνει? practice («πώς τη λένε αυτή τη λέξη στα ελληνικά;» ρωτάει πολλές φορές κατά τη διάρκεια της συζήτησης), αποφάσισε να οργανώσει αυτό το φεστιβάλ για να υπογραμμίσει μια άλλη εικόνα της Ελλάδας από αυτή που προβάλλει η «αγορά»:

«Ηθελα να προβάλω αυτές τις ταινίες που είναι υπέροχες (και συνδεμένες με τα παιδικά μου καλοκαίρια, όταν με πήγαινε η γιαγιά μου στον κινηματογράφο), για να αποδείξω στην πόλη του Τορόντο ότι η ελληνική παροικία ευημερεί, αναπτύσσεται, είναι υπερήφανη κι ευτυχισμένη. Οτι υπάρχει και η άλλη πλευρά της Ελλάδος που είναι η ισχυρότερη. Για να σταματήσουν να επικεντρώνονται στο αρνητικό και στην οικονομική κρίση? Είμαι υπερήφανος για τους Ελληνες του Τορόντο».

 

Συμπαραστάτες σε αυτό το εγχείρημα βρήκε τον γενικό πρόξενο της Ελλάδας στο Τορόντο, Δημήτρη Αζεμόπουλο («χρειαζόμαστ οδηγούς, όπως αυτός, που μας ανεβάζουν ψηλά» λέει) και τον επιχειρηματία Ντίνο Βοϊδονικόλα («Αν δεν είχα τη βοήθειά τους, ρετροσπεκτίβα δεν θα γινόταν» υπογραμμίζει), ενώ στέκεται ιδιαίτερα στον καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ, τον παιδικό του φίλο, ελληνικής καταγωγής, Ντένις Κορομιλά. «Θέλω να βοηθήσω κι Ελληνες, νέους καλλιτέχνες, που δεν έχουν ευκαιρία να δείξουντο έργο τους πουθενά» τονίζει, γι' αυτό στο επόμενο ΤGFR σκοπεύει να δώσει χώρο και σ' αυτούς.

Ωστόσο, στο ερώτημα πόσο οι ταινίες έχουν απήχηση στη νεολαία, παραδέχεται ότι το φεστιβάλ αφορά ηλικίες πάνω από 30 ετών και φυσικά τους ηλικιωμένους. «Κάποιοι από αυτούς δεν έχουν δει ελληνική ταινία στο σινεμά για δεκαετίες, από τότε που έφυγαν από την Ελλάδα?
Μερικοί, τότε, ήταν ακόμη παιδιά? Φέτος ναυλώσαμε λεωφορεία και φέραμε ηλικιωμένους από το ελληνικό γηροκομείο στο φεστιβάλ».

Πάντως, διευκρινίζει ότι τοΤGFR ανοίγει ένα «παράθυρο» και στους νέους, οι οποίοι αποφασίζουν να το παρακολουθήσουν. Για παράδειγμα αναφέρει τις κόρες του, 15 και 12 ετών, οι οποίες είδαν τις ταινίες και τους άρεσαν πολύ. Τόσο που η μεγαλύτερη ζήτησε να φοιτήσει στο ελληνικό σχολείο!

Πηγή:  ethnos.gr, ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ,Αντιγόνη Καράλη
Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ