Όταν ο γονέας έρχεται στο σχολείο να μαλώσει ένα παιδί που δεν είναι δικό του.

Έχει το δικαίωμα οποιοσδήποτε γονέας να έρθει στο σχολείο και να μαλώσει το παιδί που επέδειξε παραβατική συμπεριφορά εις βάρος του δικού του; Και τι ακριβώς πρέπει να κάνουν οι εκπαιδευτικοί και για τον ένα και για τον άλλο μαθητή;

1. Κανένας ενήλικας δεν έχει δικαίωμα να αποδίδει σε ανήλικους προθέσεις ενηλίκων. Γιατί τότε αποκαλύπτεται το ασυνείδητο (ως φοβική εμμονή και όχι μόνον) πρόβλημα του ενήλικα.
2. Κανένας ενήλικας- γονέας δεν έχει δικαίωμα να πηγαίνει στο σχολείο και να αναλαμβάνει το ρόλο εκείνου που κάνει συστάσεις, επιβάλλει ποινή («μαλώνει»), δηλαδή το ρόλο του ενήλικα εκπαιδευτικού, μήτε να παίρνει άλλους γονείς, μήτε να παίρνει τηλέφωνο τους γονείς του παιδιού που εκδηλώνει παραβατική συμπεριφορά.
3.  Ενημερώνουμε το σχολείο διευθυντή και εκπαιδευτικό της τάξης. Εκείνοι με τη σειρά τους σχεδιάζουν – αφού κάνουν μια πολύ καλή διερεύνηση της αναφοράς που τους κάνουμε ώστε να ελεγχθεί μέχρις ποιου σημείου είναι η ερμηνεία του γονέα που αναφέρει και μέχρι πού είναι τα αναφερόμενα πραγματικότητες και με ποια σήμανση/σημασιοδότηση.
4. Γίνεται ενημέρωση όλων των εκπαιδευτικών ανεξαρτήτως των ωρών που έχουν το παιδί ή δεν το έχουν στην τάξη ώστε να συμβάλλουν με ενδεχόμενα στοιχεία.
5. Καταρτίζεται πρόγραμμα αντιμετώπισης της παραβατικότητας με γνώμονα η σχολική κοινότητα να μην στοχοποιεί ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΠΑΓΙΩΝΕΙ ΤΕΛΙΚΑ την παραβατική συμπεριφορά.
6. Ενημερώνονται οι γονείς της τάξης για το πρόγραμμα και ζητείται η συμβολή τους. Ο στόχος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΝΤΑΞΗ (το σχολείο οφείλει να προσπαθεί ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΕΝΤΑΣΣΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ (παιδιά και προ-εφήβους ή εφήβους της δεκάχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης).
7. Κανένα πρόγραμμα δεν φέρει αποτέλεσμα δίχως χρόνο. Και δεν υπάγεται στον αυτοματισμό της βιομηχανίας. Το πρόγραμμα προφανώς και καταρτίζεται με την αξιοποίηση κάθε δυνατού θεσμού περί την εκπαίδευση ή της εκπαίδευσης (από προγράμματα επιστημονικών ενώσεων ή πανεπιστημίων μέχρι και τον Σχολικό Σύμβουλο).
8. Το σχολείο και οι εκπαιδευτικοί και τα στελέχη εκπαίδευσης φέρουν ακεραία την ευθύνη για την αποτυχία και τον αποκλεισμό των μαθητών. Και οφείλουν να κάνουν το κάθε τι ώστε να μην παραδίδουν στην κοινωνία άλλον έναν περιθωριοποιημένο άνθρωπο ή άλλον έναν εχθρό της δημοκρατίας.

ΚΑΘΕ ΤΙ ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Ή ΜΑΛΛΟΝ ΝΑΡΚΙΣΣΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ Ή ΤΗΝ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗΝ.

Ευάγγελος Ιντζίδης

Πηγή: http://fresheducation.gr

Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ