Η δασκάλα που έγινε τραγουδίστρια

Δίδασκε τα πιτσιρίκια 24 ολόκληρα χρόνια. Σήμερα τραγουδά με την καταπληκτική φωνή της στην «Ακτή Πειραιώς» με την Ελεώνα Ζουγανέλη σε «κόντρα ντουέτο». «Πολλές φορές χαρακτηρίζουν τα παιδιά θηρία στην τάξη. Δεν είναι τα παιδιά θηρία, εμείς είμαστε, οι μεγάλοι», λέει. Σας χαρίζουμε ένα από τα υπέροχα τραγούδια της. Απολαύστε το….

Πρόκειται για τη Φωτεινή Βελεσιώτου η οποία από μικρή είχε χόμπι τον αθλητισμό, ήθελε να γίνει γυμνάστρια, έγινε όμως δασκάλα και, όταν εγκατέλειψε την έδρα λόγω σύνταξης, την κέρδισε ολοκληρωτικά το τραγούδι. 

Η δασκάλα που εργαζόταν σε διάφορα σχολεία έξω από τη Θεσσαλονίκη και παράλληλα τραγουδούσε επί δύο δεκαετίες τα Σαββατοκύριακα ή μία φορά στις δέκα ημέρες μέχρι να την ανακαλύψει η δισκογραφία δεν κυνήγησε πρωτιές και μαρκίζες. «Όλα έγιναν τυχαία στη ζωή μου. Τραγουδούσα για την πλάκα μου σε ταβερνάκια των 50 ατόμων το πολύ. Ασχολιόμουν πολύ με τα παιδιά μου. Αλλά και των άλλων. Έκλεψα παιδικότητα από τους μαθητές μου, και νιώθω ευτυχής γι’ αυτά τα 24 χρόνια διδασκαλίας. Εντέλει, ευτυχώς που δεν έγινα γυμνάστρια. Ως δασκάλα έκανα περισσότερα πράγματα. Στον αθλητισμό βέβαια έμαθα να μοιράζομαι. Να χαίρομαι με το καλάθι που έβαζε η συμπαίκτρια».

Πόσο βοήθησε το τραγούδι τη διδασκαλία και το αντίθετο; Όταν τη ρωτάς, νιώθεις σαν να μην είχε πολύ χρόνο για τα πράγματα. «Είχα να μεγαλώσω τα παιδιά μου, να χτίσουμε δυο σπίτια με τον άντρα μου, να φροντίσουμε τον κήπο και τα ζώα μας. Τώρα τα παιδιά μου μεγάλωσαν, είναι 27 και 24 ετών πια, προσπαθούν να τελειώσουν τις σπουδές τους. Έχουν καλή φωνή, τραγουδούν, αλλά στις παρέες τους».

Στο Πλαγιάρι, ένα χωριό έξω από τη Θεσσαλονίκη, όπου δίδασκε, δάσκαλοι και γονείς πάντα την καμάρωναν. «Όταν τελείωσα την Παιδαγωγική Ακαδημία, δεν ήθελα να δουλέψω δασκάλα, μέχρι που δέχτηκα μια πρόταση από έναν δεύτερο ξάδερφο για ένα ιδιωτικό σχολείο. Πήγα δοκιμαστικά για τρεις μέρες και τελικά έμεινα στην εκπαίδευση ώς το 2004. Από τα πιο βαριά και τα πιο κακοπληρωμένα επαγγέλματα. Πολλές φορές χαρακτηρίζουν τα παιδιά θηρία στην τάξη. Δεν είναι τα παιδιά θηρία, εμείς είμαστε, οι μεγάλοι. Πρέπει να κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους για να σε δεχτούν. Μια αγκαλιά θέλουν και κατανόηση».

Περισσότερα...
Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ