Το γεφύρι που εξαφανίζεται και εμφανίζεται...

Χτισμένο το 1659,  σήμερα δεν έχει ορατό μονοπάτι να το ενώνει με τις όχθες. Συνήθως τον χειμώνα λόγω του φράγματος της περιοχής και των βροχοπτώσεων ξεχωρίζει μόνο η κορυφή του τόξου, ενώ το καλοκαίρι φαίνεται ολόκληρο. Είναι πια πνιγμένο στο νερό και αντιστέκεται στον χρόνο και στα ορμητικά νερά του ποταμού. Είναι....

...το γεφύρι του Μανώλη, το τελευταίο γεφύρι του ποταμού Αγραφιώτη στην Ευρυτανία. Το τοξοτό αυτό γεφύρι σηματοδοτεί την έξοδο του ποταμού στην Λίμνη των Κρεμαστών. Βρίσκεται λίγο πριν την παλιά συμβολή των τριών κυρίων ποταμών της περιοχής, του Αχελώου και των παραποτάμων του, Αγραφιώτη και Μέγδοβα. Το 1964 κατασκευάστηκε το φράγμα των Κρεμαστών, που δημιούργησε την ομώνυμη τεχνητή λίμνη, που ανέβασε την στάθμη του νερού κοντά στις εκβολές των ποταμών. Επειδή λοιπόν το γεφύρι του Μανώλη βρίσκεται στις παρυφές της λίμνης, ανάλογα με τις βροχοπτώσεις,  πότε εμφανίζεται και πότε εξαφανίζεται.

         

Το γεφύρι του Μανώλη είναι ένα πέτρινο μονότοξο γεφύρι διαμέτρου περίπου 30 μέτρων, που κατασκευάστηκε στην περίοδο της ύστερης τουρκοκρατίας το 1659. Για περισσότερα από 400 χρόνια συνέδεε τις δύο όχθες του Αγραφιώτη, μέχρι που η Λίμνη των Κρεμαστών, έφτασε στο προκαθορισμένο της ύψος και το βύθισε. Πολλές μάχες έγιναν για την κατοχή του περάσματος, του μοναδικού από τη Δυτική Στερεά στη Θεσσαλία.

Σύμφωνα με την παράδοση, έλαβε το όνομα του από τον πρωτομάστορα Μανώλη Χρυσιώτη. Στην πορεία της ζωής του εγκαταστάθηκε στο χωριό Δάφνη (Κουφάλα) της Ευρυτανίας. Η σύζυγος του ονομαζόταν Παρασκευή και καταγόταν από τα Βραγγιανά των Αγράφων. Το ζευγάρι ήταν άκληρο και γι' αυτό ο Μανώλης δημιούργησε ένα "παιδί", το γεφύρι και η γυναίκα του δυο "κόρες" την εκκλησία της Αγ. Παρασκευής στη Χρύσω και την Αγ. Παρασκευή στα Βραγγιανά.

Σε εντοιχισμένη στο γεφύρι επιγραφή αναφέρεται σχετικά "ΕΚΤΙΣΘΗ ΤΟ 1659, ΟΙ ΚΤΗΤΟΡΕΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΙ ΜΑΝΩΛΗΣ".

Πρόκειται για ένα θαύμα της λαϊκής αρχιτεκτονικής, που ενσωματώνει τη σοφία αιώνων, και είναι απορίας άξιο το ότι στέκει ακόμη στη θέση του, πότε μέσα στα νερά της λίμνης και πότε έξω από αυτά χωρίς να φέρει εμφανείς ζημιές. Η παράδοση λέει ότι για το χτίσιμό του χρειάστηκαν χιλιάδες ...αυγά, καθώς το ασπράδι τους αποτελούσε το συνδετικό υλικό ανάμεσα στους αρμούς του. Αυτό βέβαια θα είναι υπερβολή, αφού η ευστάθεια των παλιών αυτών γεφυριών οφείλεται κατά κύριο λόγο στον τρόπο κατασκευής και "θηλυκώματος" της λιθοδομής τους.

Περισσότερα….

Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ