Βιβλία για νέους: Τελευταίο θρανίο

Η συναδέλφισσά μας και συγγραφέας, Αναστασία Ευσταθίου προτείνει βιβλία για νέους.

Τίτλος: Τελευταίο θρανίο

Συγγραφέας: Αγγελική Λάλου

Εικονογράφηση: Βασίλης Γρίβας

Εκδόσεις: φίλντισι

Τι σχέση έχουν ένα Πιτσίνι, ο φάρος ενός νησιού, ένας μαθητής της Στ΄ και το τελευταίο θρανίο; Γύρω από αυτές τις λέξεις εκτυλίσσεται η πλοκή του βιβλίου της Αγγελικής Λάλου. Διαπραγματεύεται την καθημερινότητα ενός τελειόφοιτου του δημοτικού αλλά και της οικογένειάς του που αναγκάζονται για επαγγελματικούς λόγους του στρατιωτικού πατέρα να μετακομίσουν από την Αθήνα σε ένα νησί.

Στο τελευταίο θρανίο κάθεται υποχρεωτικά ο νεοφερμένος μαθητής Άρης με συμμαθητή του έναν αλλοδαπό από την Αλβανία, τον Πύρρο. Κι όμως, παρόλο το στιγματισμό τους από τους δασκάλους και τους συμμαθητές τους στο σχολείο του νησιού, καταφέρνουν και οι δυο να ξεπεράσουν τα όποια προβλήματα, να δεθούν με μια όμορφη φιλία, να ζήσουν την περιπέτεια, να πρωταγωνιστήσουν σε αυτή και να αποδείξουν την αξία τους. Η προσαρμογή τους γίνεται ήπια. Σε αυτό βοηθά η οικογένεια, οι καλές σχέσεις οι αναμνήσεις μιας κοινής ζωής των πατεράδων τους και ο έρωτας. Η ιστορία του φάρου, όμορφα δοσμένη εμπλέκει τους πρωταγωνιστές και τελικά όλο το νησί σε μια περιπέτεια με αίσιο τέλος.

«Το Πιτσίνι παραμένει ο καλύτερός μου φίλος, θα μπορούσα να πω και ο μοναδικός, αλλά αυτό προτιμώ να μην το σκέφτομαι. Η κατάσταση στο χωριό παραμένει όπως σου είπα. Οι περισσότεροι συμμαθητές μου με βλέπουν με μισό μάτι. Ακόμα κι όταν μου απευθύνουν τον λόγο είναι τυπικοί και ψυχροί», εκμυστηρεύεται ο Άρης στην ηλεκτρονική αλληλογραφία του στην Αννούλα της καρδιάς του. Με απλή κατανοητή γλώσσα η Λάλου θίγει ρατσιστικές συμπεριφορές, ζητήματα διακρίσεων λόγω καταγωγής αλλά και ζητήματα που αφορούν την αποδοχή, τη φιλία και την αλληλεγγύη. Είναι γραμμένο με εύθυμο τρόπο και ανάλαφρους διαλόγους. Η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη και ανήκει στον πρωταγωνιστή του βιβλίου τον 12χρονο Άρη.

Το βιβλίο διαπνέει η αισιοδοξία και η πεποίθηση ότι ο πρωταγωνιστής θα ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες στηριζόμενος στις δυνάμεις του, στους φίλους, σε ένα μικρό γατάκι που το ονομάζει Πιτσίνι, στον έρωτά του την Αννούλα και στους γονείς του.

Στο τελευταίο θρανίο, εμείς οι δάσκαλοι το γνωρίζουμε καλά, κάθονται οι πιο ενδιαφέροντες μαθητές. Οι μαθητές που έχουν να δώσουν, φτάνει το σύστημα να τους δώσει την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν τα ιδιαίτερα ταλέντα τους. Ένα από τα μηνύματα του βιβλίου είναι να μην στιγματίζονται και να εντάσσονται στο σύνολο της τάξης.

Η έκδοση είναι επιμελημένη. Το εξώφυλλο μαρτυρά το περιεχόμενο του βιβλίου. Οι σημειώσεις της δημοσιογράφου Πελιώς Παπαδιά, της συμβούλου Γονέων και Ανάπτυξης Μαρίας Ποθητού  και του συγγραφέα Κώστα Σοφόρου σχολιάζουν θετικά το βιβλίο. Τα αριστοτεχνικά ασπρόμαυρα σχέδια του εικονογράφου Βασίλη Γρίβα έδεσαν πολύ με το κείμενο και ανέδειξαν τις καλές πτυχές του.

Ένα βιβλίο που θα ακουμπήσει τις καρδιές τόσο των εφήβων όσο και των ενηλίκων αναγνωστών.

Πηγή

Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ