Συνέντευξη με την κ. Ευαγγελία Χατζημιχαήλ, Ειδική Παιδαγωγό, διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, υπεύθυνη στο Τμήμα Ενταξης του 4ου Δημ. Σχ. Υμηττού.
Τι είναι το Τμήμα Ένταξης;
«Το Τμήμα Ένταξης αποτελεί θεσμό της Ειδικής Αγωγής και μαζί με τα Ειδικά Σχολεία και την Παράλληλη Στήριξη συνθέτουν το βασικό κορμό της Εκπαίδευσης των ατόμων με Ειδικές Ανάγκες. Πρόκειται για μικρές, συνήθως, αίθουσες διδασκαλίας μέσα σε κανονικά σχολεία, όπου παρέχεται η δυνατότητα σε μαθητές με ειδικές ανάγκες μάθησης να δέχονται κατάλληλα προγράμματα παρέμβασης (αποκατάστασης) σε μικρές ομάδες (2-3 ατόμων) για μικρότερο ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, μέσα στα χρονικά όρια του ημερήσιου προγράμματός τους».
Ποια παιδιά παρακολουθούν το Τμήμα Ένταξης;
«Το Τμήμα Ένταξης μπορούν να παρακολουθήσουν παιδιά από όλο το εύρος των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών, το οποίο ενδέχεται να περιλαμβάνει παιδιά με περιορισμένες νοητικές δυνατότητες, παιδιά με αυτισμό, άτομα με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, όπως η δυσλεξία, τα οποία αποτελούν και την πλειοψηφία των μαθητών των Τμημάτων Ένταξης, παιδιά με διάσπαση προσοχής ή/και υπερκινητικότητα, προβλήματα συμπεριφοράς, ήπιες αισθητηριακές μειονεξίες, ακόμα και παιδιά με κάποιο ψυχικό ή ψυχολογικό πρόβλημα (με ταυτόχρονη στήριξη από ψυχίατρο ή ψυχολόγο)».
Ποιος κρίνει ποια παιδιά θα παρακολουθήσουν το Τμήμα;
«Ο κύριος υπεύθυνος για τη σύνταξη των ομάδων είναι ο εκπαιδευτικός του Τμήματος Ένταξης, ο οποίος σε συνεργασία με τον εκπαιδευτικό της τάξης εντοπίζει τα παιδιά που μπορεί να χρειάζονται ειδική εκπαιδευτική παρέμβαση και με τη σύμφωνη γνώμη του γονέα εντάσσει το παιδί στο Τμήμα και καταρτίζει το κατάλληλο γι’ αυτό εκπαιδευτικό πρόγραμμα».
Ποιος ο ρόλος του εκπαιδευτικού του κανονικού τμήματος;
«Ο εκπαιδευτικός της κανονικής τάξης παίζει σημαντικό ρόλο στον έγκαιρο εντοπισμό των παιδιών που παρουσιάζουν απόκλιση από το μέσο όρο της τάξης, χωρίς να υπάρχει κάποιο γνωστό, ιατρικά διαγνωσμένο αίτιο. Στη συνέχεια ο ειδικός παιδαγωγός εξετάζει το παιδί και αν διαπιστώσει ότι οι δυσκολίες του εντάσσονται στις περιπτώσεις που αντιμετωπίζει το Τμήμα Ένταξης ζητά άδεια από τους γονείς να ξεκινήσει ειδικό πρόγραμμα αποκατάστασης. Ταυτόχρονα προτρέπει τους γονείς να απευθυνθούν σε κατάλληλα Διαγνωστικά Κέντρα για μια έγκυρη διάγνωση. Η παρακολούθηση του Τ.Ε. συνεπάγεται ότι το παιδί, συχνά βγαίνει από την τάξη του (όχι όμως πάντα – κάποιες φορές, ανάλογα με την περίπτωση, η αποκατάσταση είναι καλύτερο να γίνεται μέσα στα πλαίσια της κανονικής τάξης) για 2 – 5 ώρες την εβδομάδα και παρακολουθεί ειδικά διαμορφωμένο για τις ανάγκες του πρόγραμμα. Κάποιες φορές 6 – 9 μήνες αρκούν για να καλύψει το παιδί το μεγαλύτερο μέρος της απόκλισης από την υπόλοιπη τάξη. Σε άλλες πάλι περιπτώσεις , όπως η νοητική υστέρηση, ίσως το παιδί να πρέπει να παρακολουθεί το Τ. Ε. για όλες τις τάξεις του Δημοτικού».
Πόσο δύσκολο είναι για τους γονείς να καταλάβουν ότι το παιδί τους χρειάζεται διαφορετική προσέγγιση;
«Αρκετά συχνά είναι πολύ δύσκολο. Υπάρχουν γονείς που αν και μπορεί να είναι γνώστες (λόγω επαγγέλματος), ωστόσο δυσκολεύονται να το αποδεχτούν, με αποτέλεσμα να αρνούνται τη βοήθεια του Ειδικού Παιδαγωγού με οδυνηρές, τις περισσότερες φορές, για το παιδί συνέπειες, ή να ζητούν τελικά βοήθεια ύστερα από κάποια χρόνια, όταν δυστυχώς είναι αρκετά αργά. Διότι και στις Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες ισχύει ότι η πιο έγκαιρη διάγνωση και παρέμβαση αποτελούν την καλύτερη αντιμετώπιση. Στις περιπτώσεις που οι γονείς δεν είναι γνώστες είναι ακόμα δυσκολότερο να καταλάβουν ότι μπορεί να υπάρχει ειδική μαθησιακή ανάγκη. Υπάρχουν φορές που έχω συναντήσει μαθητές της Α’ τάξης που δεν μπορούν να μιλήσουν καθαρά ή δεν κατανοούν βασικό λεξιλόγιο και οι γονείς το θεωρούν φυσιολογικό».
Υπάρχουν γονείς που δεν συνεργάζονται και αν ναι πώς τους αντιμετωπίζετε;
«Το κυρίαρχο δόγμα μου και των περισσοτέρων συναδέλφων είναι ότι εξαντλούμε κάθε προσπάθεια που μπορεί να γίνει, προκειμένου να κατευθύνουμε τον γονέα στην αποδοχή του προβλήματος και συνεπώς στην αντιμετώπισή του ακόμα και μέχρι να γίνουμε κουραστικοί. Έχω επιμείνει για παιδί από την Γ’ Δημοτικού, που το γνώρισα μέχρι και την ώρα που αποφοιτούσε για το Γυμνάσιο, κυρίως διότι γνωρίζω ότι μαθητές με ειδικές μαθησιακές ανάγκες, χωρίς την κατάλληλη έγκυρη διάγνωση στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση έχουν συχνά άσχημη εξέλιξη».
Συναισθήματα στο τέλος της σχολικής χρονιάς;
«Στο δικό μου επάγγελμα η ανατροφοδότηση γίνεται πολύ πιο άμεσα. Επειδή η επαφή μου με κάθε μαθητή είναι πιο στενή και η παρέμβαση καθαρά εξατομικευμένη, τη διαφορά τη βλέπω άμεσα. Βέβαια οι στόχοι μας είναι περιορισμένοι, συγκεκριμένοι και βραχυπρόθεσμοι και αφορούν πολύ μικρό αριθμό μαθητών κάθε φορά, γι’ αυτό η ικανοποίηση παρέχεται αρκετά συχνά κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Η σημαντικότερη όμως πηγή χαράς για μένα αποτελεί το γεγονός ότι μέσα στο Τμήμα Ένταξης, μαθητές που μπορεί να μην έχουν τη δυνατότητα να ακούσουν ένα «μπράβο» ή να νιώσουν ότι ξεχωρίζουν θετικά, φτάνουν τελικά να πιστεύουν στον εαυτό τους, νιώθουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν και αγαπούν το να προσπαθούν να μάθουν, αυτό που κάθε φορά είναι δυνατό. Το καλύτερο είναι ότι νιώθουν τόσο όμορφα, που κάνουν και τα άλλα παιδάκια της τάξης να ζητούν να παρακολουθήσουν κι αυτά το Τ.Ε».
Πηγή: http://www.enet.gr
Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ
Τι είναι το Τμήμα Ένταξης;
«Το Τμήμα Ένταξης αποτελεί θεσμό της Ειδικής Αγωγής και μαζί με τα Ειδικά Σχολεία και την Παράλληλη Στήριξη συνθέτουν το βασικό κορμό της Εκπαίδευσης των ατόμων με Ειδικές Ανάγκες. Πρόκειται για μικρές, συνήθως, αίθουσες διδασκαλίας μέσα σε κανονικά σχολεία, όπου παρέχεται η δυνατότητα σε μαθητές με ειδικές ανάγκες μάθησης να δέχονται κατάλληλα προγράμματα παρέμβασης (αποκατάστασης) σε μικρές ομάδες (2-3 ατόμων) για μικρότερο ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, μέσα στα χρονικά όρια του ημερήσιου προγράμματός τους».
Ποια παιδιά παρακολουθούν το Τμήμα Ένταξης;
«Το Τμήμα Ένταξης μπορούν να παρακολουθήσουν παιδιά από όλο το εύρος των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών, το οποίο ενδέχεται να περιλαμβάνει παιδιά με περιορισμένες νοητικές δυνατότητες, παιδιά με αυτισμό, άτομα με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, όπως η δυσλεξία, τα οποία αποτελούν και την πλειοψηφία των μαθητών των Τμημάτων Ένταξης, παιδιά με διάσπαση προσοχής ή/και υπερκινητικότητα, προβλήματα συμπεριφοράς, ήπιες αισθητηριακές μειονεξίες, ακόμα και παιδιά με κάποιο ψυχικό ή ψυχολογικό πρόβλημα (με ταυτόχρονη στήριξη από ψυχίατρο ή ψυχολόγο)».
Ποιος κρίνει ποια παιδιά θα παρακολουθήσουν το Τμήμα;
«Ο κύριος υπεύθυνος για τη σύνταξη των ομάδων είναι ο εκπαιδευτικός του Τμήματος Ένταξης, ο οποίος σε συνεργασία με τον εκπαιδευτικό της τάξης εντοπίζει τα παιδιά που μπορεί να χρειάζονται ειδική εκπαιδευτική παρέμβαση και με τη σύμφωνη γνώμη του γονέα εντάσσει το παιδί στο Τμήμα και καταρτίζει το κατάλληλο γι’ αυτό εκπαιδευτικό πρόγραμμα».
Ποιος ο ρόλος του εκπαιδευτικού του κανονικού τμήματος;
«Ο εκπαιδευτικός της κανονικής τάξης παίζει σημαντικό ρόλο στον έγκαιρο εντοπισμό των παιδιών που παρουσιάζουν απόκλιση από το μέσο όρο της τάξης, χωρίς να υπάρχει κάποιο γνωστό, ιατρικά διαγνωσμένο αίτιο. Στη συνέχεια ο ειδικός παιδαγωγός εξετάζει το παιδί και αν διαπιστώσει ότι οι δυσκολίες του εντάσσονται στις περιπτώσεις που αντιμετωπίζει το Τμήμα Ένταξης ζητά άδεια από τους γονείς να ξεκινήσει ειδικό πρόγραμμα αποκατάστασης. Ταυτόχρονα προτρέπει τους γονείς να απευθυνθούν σε κατάλληλα Διαγνωστικά Κέντρα για μια έγκυρη διάγνωση. Η παρακολούθηση του Τ.Ε. συνεπάγεται ότι το παιδί, συχνά βγαίνει από την τάξη του (όχι όμως πάντα – κάποιες φορές, ανάλογα με την περίπτωση, η αποκατάσταση είναι καλύτερο να γίνεται μέσα στα πλαίσια της κανονικής τάξης) για 2 – 5 ώρες την εβδομάδα και παρακολουθεί ειδικά διαμορφωμένο για τις ανάγκες του πρόγραμμα. Κάποιες φορές 6 – 9 μήνες αρκούν για να καλύψει το παιδί το μεγαλύτερο μέρος της απόκλισης από την υπόλοιπη τάξη. Σε άλλες πάλι περιπτώσεις , όπως η νοητική υστέρηση, ίσως το παιδί να πρέπει να παρακολουθεί το Τ. Ε. για όλες τις τάξεις του Δημοτικού».
Πόσο δύσκολο είναι για τους γονείς να καταλάβουν ότι το παιδί τους χρειάζεται διαφορετική προσέγγιση;
«Αρκετά συχνά είναι πολύ δύσκολο. Υπάρχουν γονείς που αν και μπορεί να είναι γνώστες (λόγω επαγγέλματος), ωστόσο δυσκολεύονται να το αποδεχτούν, με αποτέλεσμα να αρνούνται τη βοήθεια του Ειδικού Παιδαγωγού με οδυνηρές, τις περισσότερες φορές, για το παιδί συνέπειες, ή να ζητούν τελικά βοήθεια ύστερα από κάποια χρόνια, όταν δυστυχώς είναι αρκετά αργά. Διότι και στις Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες ισχύει ότι η πιο έγκαιρη διάγνωση και παρέμβαση αποτελούν την καλύτερη αντιμετώπιση. Στις περιπτώσεις που οι γονείς δεν είναι γνώστες είναι ακόμα δυσκολότερο να καταλάβουν ότι μπορεί να υπάρχει ειδική μαθησιακή ανάγκη. Υπάρχουν φορές που έχω συναντήσει μαθητές της Α’ τάξης που δεν μπορούν να μιλήσουν καθαρά ή δεν κατανοούν βασικό λεξιλόγιο και οι γονείς το θεωρούν φυσιολογικό».
Υπάρχουν γονείς που δεν συνεργάζονται και αν ναι πώς τους αντιμετωπίζετε;
«Το κυρίαρχο δόγμα μου και των περισσοτέρων συναδέλφων είναι ότι εξαντλούμε κάθε προσπάθεια που μπορεί να γίνει, προκειμένου να κατευθύνουμε τον γονέα στην αποδοχή του προβλήματος και συνεπώς στην αντιμετώπισή του ακόμα και μέχρι να γίνουμε κουραστικοί. Έχω επιμείνει για παιδί από την Γ’ Δημοτικού, που το γνώρισα μέχρι και την ώρα που αποφοιτούσε για το Γυμνάσιο, κυρίως διότι γνωρίζω ότι μαθητές με ειδικές μαθησιακές ανάγκες, χωρίς την κατάλληλη έγκυρη διάγνωση στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση έχουν συχνά άσχημη εξέλιξη».
Συναισθήματα στο τέλος της σχολικής χρονιάς;
«Στο δικό μου επάγγελμα η ανατροφοδότηση γίνεται πολύ πιο άμεσα. Επειδή η επαφή μου με κάθε μαθητή είναι πιο στενή και η παρέμβαση καθαρά εξατομικευμένη, τη διαφορά τη βλέπω άμεσα. Βέβαια οι στόχοι μας είναι περιορισμένοι, συγκεκριμένοι και βραχυπρόθεσμοι και αφορούν πολύ μικρό αριθμό μαθητών κάθε φορά, γι’ αυτό η ικανοποίηση παρέχεται αρκετά συχνά κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Η σημαντικότερη όμως πηγή χαράς για μένα αποτελεί το γεγονός ότι μέσα στο Τμήμα Ένταξης, μαθητές που μπορεί να μην έχουν τη δυνατότητα να ακούσουν ένα «μπράβο» ή να νιώσουν ότι ξεχωρίζουν θετικά, φτάνουν τελικά να πιστεύουν στον εαυτό τους, νιώθουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν και αγαπούν το να προσπαθούν να μάθουν, αυτό που κάθε φορά είναι δυνατό. Το καλύτερο είναι ότι νιώθουν τόσο όμορφα, που κάνουν και τα άλλα παιδάκια της τάξης να ζητούν να παρακολουθήσουν κι αυτά το Τ.Ε».
Πηγή: http://www.enet.gr
Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου