Aγαπητέ Άγιε Bασίλη,

πρώτα πρώτα θέλω να σε ευχαριστήσω για το περσινό σου δώρο που ήταν μια ωραιότατη ρυτίδα στο μεσόφρυδο και έχω να σου πω ότι αν φέτος επιχειρήσεις να μπεις απ' την καμινάδα μου, θ' ανάψω τζάκι και θα σε κλάψουν οι τάρανδοι.

Άσε που ψηλιάζομαι ότι έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να έρθεις φέτος γιατί κάτι ακούγεται ότι φαλίρισες. Είδανε κάποιοι, λέει, στην τηλεόραση τη γυναίκα σου να ψάχνει να σου βρει δουλειά! Και σ’ έστειλε, λέει, ντελιβερά!

Κοίτα, καμία δουλειά δεν είναι ντροπή, αλλά όχι και να σε κάνει ντελιβερά γέρο άνθρωπο! Εγώ για να πω την αλήθεια δεν το πιστεύω. Άλλωστε τόσους καλλικαντζάρους έχεις. Τους μισούς να έστελνες να πούνε τα κάλαντα θα κονόμαγες χοντρά! Πάντως αν όλα αυτά είναι φήμες και βγεις και φέτος στη γύρα, σου το ξαναλέω μην ξαναπεράσεις από το δικό μου σπίτι. Να μου λείπει.

Κάνε μου όμως τη χάρη και πέρνα από κείνα τα καημένα τα παιδάκια που μένουνε σε κείνο το πολύ παλιό σπίτι…. Εκείνο, ρε παιδί μου, με τα πολλά παράθυρα και τις κολώνες…. Ξέρεις, εκείνο όπου εργάζονται σκληρά 300 φτωχά παιδάκια…

Ε, έμαθα ότι χρειάζονται υποστήριξη για να σώσουν, λέει, την Ελλάδα που καταρρέει οικονομικά. Σ’ αυτά να πας, Άγιε μου, και να τους χαρίσεις σοφία, σύνεση, σοβαρότητα, τιμιότητα, εργατικότητα και δημιουργικότητα. Άσε με μένα.

Με αγάπη

Δ.Μ.

Υ.Γ.: στα παραπάνω παιδάκια χάρισε και από ένα δακτύλιο στομάχου, Άγιε μου, γιατί δε χορταίνουν με τίποτα τ’άτιμα!