«Δραπετεύουν» με τη γνώση

"Δεν έκανα ταξίδια μακρινά, τα χρόνια μου ήταν ρίζες, ήταν δέντρα"... Οι στίχοι αυτοί ήρθαν να «ζωντανέψουν» το σκοτεινό υπόγειο των Φυλακών Ανηλίκων Αυλώνα, όπου οι μαθητές του σχολείου πραγματοποιούν την καθιερωμένη γιορτή για τη λήξη της σχολικής χρονιάς. Νέοι 14 έως 21 ετών που εκτίουν την ποινή τους παράλληλα πηγαίνουν στο σχολείο το οποίο στεγάζεται μέσα στο κτίριο των φυλακών, ελπίζοντας για ένα καλύτερο αύριο. Στη συντριπτική πλειονότητά τους (80%) είναι αλλοδαποί.

Κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες καταφέρνουν να δημιουργούν, να μαθαίνουν, κάποιοι λίγοι, κυρίως Ελληνες, ακόμη και να δίνουν Πανελλαδικές. Στο πλευρό τους έχουν τους καθηγητές τους οι οποίοι προσφέρουν ό,τι μπορούν παίζοντας και τον ρόλο του φίλου, της οικογένειας.

«Ντρέπομαι»

Ο Κάζα είναι 20 χρονών από την Αλβανία και θα πάει στη Β' Γυμνασίου. Θα παραμείνει στις φυλακές για 2 ακόμα χρόνια, παρ' όλα αυτά δεν παύει να χαμογελάει και να ελπίζει. «Ευχαριστώ τους καθηγητές που είναι πάντα δίπλα μας και μας δίνουν μια ελπίδα για μια καλύτερη ζωή».

Ο ίδιος τονίζει πόσο σημαντικό είναι το σχολείο γι' αυτόν αφού «βοηθάει στο να ξεφύγουμε λίγο από τα κελιά των φυλακών και να δημιουργήσουμε». Στους γονείς του δεν έχει πει ότι βρίσκεται στις φυλακές. «Ντρέπομαι να το πω. Καλύτερα να μην ξέρουν. Δεν θέλω να τους στενοχωρήσω».

Ο Δημήτρης είναι 20 ετών. Φέτος έδωσε Πανελλαδικές και τώρα περιμένει με αγωνία τα αποτελέσματα. «Είχα μια δύσκολη χρονιά, με πολύ διάβασμα και παράλληλα διάφορα προβλήματα να αντιμετωπίσω» θα πει, κρατώντας τα βραβεία που απέσπασε για τις δημιουργίες του.

«Οταν έρχομαι στο σχολείο δεν νιώθω ότι είμαι στη φυλακή. Είναι σαν να δραπετεύω» θα πει ο Αλί 19 χρόνων που είναι στις Φυλακές Αυλώνα από το 2008. «Υπάρχει εμπιστοσύνη εδώ, πράγμα απαραίτητο εδώ μέσα. Υπάρχει ρατσισμός μεγάλος και οι υπάλληλοι σ' τον δείχνουν με κάθε τρόπο. Στο σχολείο είναι διαφορετικά. Εχουμε φιλικές σχέσεις με τους καθηγητές μας. Τους βλέπουμε σαν γονείς, σαν αδέρφια μας. Αυτό μας βοηθάει να επιβιώσουμε».

Η φιλόλογος
Παιδιά με ταλέντα και όρεξη για δημιουργία

«Μέσα στην τάξη γίνεται πολλή δουλειά. Οι μαθητές έρχονται από τις 8 το πρωί και φεύγουν στις 2 το μεσημέρι. Βλέπω παιδιά με ταλέντα και όρεξη για δημιουργία. Τα παραπτώματά τους δεν τα εμποδίζουν να κάνουν αυτά που θέλουν. Φυσικά το σχολείο λειτουργεί και σαν καταφύγιο, εδώ νιώθουν άνετα. Δραπετεύουν πνευματικά και ψυχικά», θα πει η φιλόλογος του σχολείου. Ο Ντίσα είναι 20 ετών. Βρίσκεται στη φυλακή έναν χρόνο και θα παραμείνει για ακόμη επτά. Του αρέσει η μουσική, τα αρχαία και τα αγγλικά. «Είναι δύσκολα τα πράγματα εδώ μέσα.

Ο χρόνος δεν περνάει εύκολα». Οι ήχοι από το τουμπελέκι, τα τραγούδια και το χορευτικό του «Ζορμπά» «ζωντανεύουν» την αίθουσα της γιορτής, χαρίζοντας χαμόγελα ικανοποίησης στα παιδιά. Η αίθουσα «παγώνει» όταν ένας μαθητής ανεβαίνει με την κιθάρα του στη σκηνή. «Θα' θελα να 'σουν εδώ» το τραγούδι αφιερωμένο σε δύο στενά του πρόσωπα που έχασε πρόσφατα και δεν μπόρεσε να τον αποχαιρετήσει. Η γιορτή κλείνει με τα βραβεία που απονέμει στις καλύτερες δημιουργίες των παιδιών η Ελληνική Εγκληματολογική Εταιρεία.

ΜΑΤΙΝΑ ΔΕΜΕΛΗ
Πηγή