Το βασικό κοινωνικό στερεότυπο που οφείλουμε να καταρρίψουμε, είναι η εννοιολογική ταύτιση των όρων Εκπαίδευση και Παιδεία. Εκπαίδευση είναι το σύστημα, οι πόροι, η υλικοτεχνική υποδομή, το θεσμικό πλαίσιο, τα εποπτικά μέσα, και πάνω απ’ όλα, οι άνθρωποι. Παιδεία είναι το παραγόμενο αποτέλεσμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Το μπόλιασμα της ψυχής της νέας γενιάς με διαχρονικές αξίες του ανθρωποκεντρικού πολιτισμού μας. Με ήθος, ανθρωπιά και ευαισθησίες.
Εθνική Παιδεία είναι η εξέλιξη του δικού μας ζωντανού πολιτισμού, που περιλαμβάνει τη συλλογή και αξιοποίηση αξιόλογων ιδεών και προσεγγίσεων, την επεξεργασία τους, την προσαρμογή τους στα ελληνικά δεδομένα. Η νέα γενιά πρέπει να αποτελέσει τον εκφραστή και το συνεχιστή ενός διαχρονικού πολιτισμού, που είναι ανοικτός στις προκλήσεις του κόσμου, διαπνέεται από τις σύγχρονες ευρωπαϊκές αξίες και συνεχίζει δυναμικά να προσφέρει, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός είναι αναγκαίος ο εκσυγχρονισμός του εκπαιδευτικού συστήματος σε όλη του την έκταση, με ξεκάθαρη στρατηγική και πολιτικές που να χαρακτηρίζονται από συνεκτικότητα, συμπληρωματικότητα και αποτελεσματικότητα.
Η εκπαίδευση είναι δικαίωμα του κάθε πολίτη, αλλά και του κάθε ανθρώπου, ανεξαρτήτως θρησκεύματος, καταγωγής, γλώσσας ή πολιτισμικής ταυτότητας. Στον πυρήνα της ανθρωποκεντρικής πολιτικής μας για την Παιδεία πρέπει να είναι ο σεβασμός προς τα άτομα με ειδικές ανάγκες, που έχουν δικαίωμα να απολαύσουν τις ίδιες ευκαιρίες με όλους, στην εκπαίδευση και την κατάρτιση.
Η πολιτική μας για την Παιδεία δεν πρέπει να περιορίζεται προγραμματικά στα όρια μιας τετραετίας. Πρέπει να διαμορφώνει την προοπτική ολόκληρης της νέας γενιάς. Οι πολιτικές μας δεν πρέπει να γνωρίζουν κομματικά σύνορα, ιδεοληψίες και φανατισμούς. Πρέπει να βασίζονται στη συνεννόηση των κοινωνικών δυνάμεων, στη συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων, στη σύνθεση των διαφορετικών απόψεων, στη συναίνεση.
Πρέπει όλες οι πολιτικές δυνάμεις του Τόπου να δεσμευθούν ότι το κάθε ευρώ που θα δαπανάται στο χώρο της εκπαίδευσης -από ευρωπαϊκές ή εθνικές πηγές- θα φέρει το μέγιστο δυνατό κοινωνικό αποτέλεσμα. Όμως δεν πρέπει να επιτρέψουμε το κλείσιμο σχολείων.
Η εκπαίδευση οδηγεί στην οικονομία της γνώσης, προωθεί την αειφόρο ανάπτυξη και την απασχόληση, ενισχύει την κοινωνική κινητικότητα, συμβάλλει στην αναδιανομή του πλούτου και του εισοδήματος, ενισχύει την κοινωνική συνοχή.
Σήμερα η Υπουργός Παιδείας αποφάσισε την εφαρμογή μιας αντιδημοκρατικής διαδικασίας κλεισίματος χιλίων εννιακοσίων τριάντα τριών (1.933) σχολείων σε όλη τη χώρα. Εφαρμόζει, χωρίς διάλογο, μια ακόμα υποβάθμιση στην εκπαίδευση. Μια ακόμη υποβάθμιση της νέας γενιάς. Μια ακόμη υποβάθμιση για τον Τόπο.
Από αυτή την απαράδεκτη πολιτική θίγονται, πρώτα και κύρια, οι αδύναμοι. Θίγονται όσοι έχουν την εκπαίδευση ως μοναδική διέξοδο διαφυγής από τη μετριότητα και τη μιζέρια. Γιατί η εκπαίδευση για κάποιους νέους αποτελεί τη μοναδική ευκαιρία ανοδικής κοινωνικής κινητικότητας. Θα τους στερήσουμε και την τελευταία τους ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο; Θα πετάξουμε στη φωτιά και τα τελευταία τους όνειρα;
Του Άγγελου Τσιγκρή
Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου