Πλαστά Πτυχία...

του Ν. Μάνεση, σχολικού συμβούλου 2ης σχ. περιφέρειας Ν. Αχαΐας

Τις τελευταίες ημέρες συνεχή δημοσιεύματα σε εφημερίδες, sites, blogs, αναφέρονται σε πλαστά πτυχία εκπαιδευτικών, οι οποίοι διεκδικούν θέσεις Σχολικών Συμβούλων και Διευθυντών Σχολείων. Κάποιοι από αυτούς/ές μάλιστα είναι εν’ ενεργεία Σχολικοί Σύμβουλοι ή Διευθυντές/τριες.

Θυμίζουμε ότι το φετινό καλοκαίρι είναι σε εξέλιξη οι διαδικασίες επιλογής στελεχών της εκπαίδευσης για την τετραετία 2011-2015. Με τα πλαστά πτυχία πανεπιστημίων, αγγλικής γλώσσας, μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων, γνώσης νέων τεχνολογιών, κλπ προσπαθούν να μοριοδοτηθούν με επιπλέον μόρια και να καταλάβουν μια θέση στελέχους στη δημόσια εκπαίδευση.

Φαίνεται ότι είναι τόσο σοβαρά τα πράγματα που η Υπουργός Παιδείας κ. Διαμαντοπούλου ζήτησε να πραγματοποιηθούν εξονυχιστικοί έλεγχοι. Σήμερα μάλιστα εκδόθηκε Υπουργική Απόφαση σύμφωνα με την οποία πρέπει «να αποστέλλονται στον Εισαγγελέα οι φάκελοι των υποψηφίων Διευθυντών Σχολικών Μονάδων, που διαπιστώνεται ότι χρησιμοποιούν πλαστογραφημένα ή αλλοιωμένα πιστοποιητικά για την υποστήριξη της υποψηφιότητάς τους».

Εάν και οι δάσκαλοι έφτασαν στο σημείο να προσπαθούν με «κόλπα» να κερδίσουν μια θέση στελέχους, τότε κατά την άποψή μου το πρόβλημα στην ελληνική κοινωνία είναι σοβαρό. Σίγουρα πια δεν είναι οικονομικό. Είναι βαθιά πολιτιστικό και πολιτικό, με την έννοια πως κάθε δημόσια πράξη μας είναι πολιτική.

Το ερώτημα που με απασχολεί ως πολίτη, ως γονέα και ως Δάσκαλο είναι το εξής: Τι διδάσκουμε στα παιδιά μας; στους μαθητές μας;

Θυμάμαι το 1997, στο Β΄ Πανελλήνιο Συνέδριο Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης στη Θεσσαλονίκη, που ο Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών κ. Θεόδωρος Μυλωνάς είχε παρουσιάσει εισήγηση με θέμα: «Η πολυπρισματική κοινωνική εικόνα του Δασκάλου». Σε ένα δείγμα 1000 περίπου ατόμων διερευνούσαμε τις απόψεις και αντιλήψεις τους για την «εικόνα» του Δασκάλου.

Μια ερώτηση ήταν και οι εξής: «Ποιον θα εμπιστευόσαστε ως τον πιο τίμιο σε μια δοσοληψία;»

Όπως γράφει ο κ. Μυλωνάς, «Όλοι σχεδόν συμφωνούν πως ο πιο τίμιος είναι ο Δάσκαλος. Από πού προκύπτει αυτή η θετική όψη της εικόνας του; Ενδεχομένως από το γεγονός ότι δεν έχει πολλά λεφτά, είναι φύλακας της ηθικής, είναι το παράδειγμα. Είναι αδιανόητο ο Δάσκαλος να αποδειχθεί στις δοσοληψίες του μασκαράς. Η κοινωνία δε θέλει με κανένα τρόπο να κατεβάσει χαμηλότερα την εικόνα του Δασκάλου. Φοβάται ότι θα προκληθεί αστάθεια των ίδιων της των θεμελίων. Εκείνοι που έχουν την μεγαλύτερη βεβαιότητα ότι ο Δάσκαλος είναι ο πιο τίμιος, είναι οι ίδιοι οι δάσκαλοι και μετά οι καθηγητές (76.7% και 69.3%). Έχουν και σ’ αυτήν την περίπτωση σχηματίσει την αυτό - εικόνα τους κατ’ ανάκλαση εκείνης που τους στέλνει η κοινωνία. Οι γιατροί και οι δικηγόροι αναγνωρίζουν κάποιο προβάδισμα ως προς την τιμιότητα στο Δάσκαλο (48% και 51%), όμως αμέσως μετά τοποθετούν τον εαυτό τους. Οι περισσότεροι αγρότες (43.6%) θεωρούν ως πιο τίμιο το Δάσκαλο, αλλά δεν είναι λίγοι και εκείνοι που θεωρούν τον Αστυνομικό. Οι εργάτες, στην πλειοψηφία τους, (54.1%) αναγνωρίζουν το Δάσκαλο ως τον πιο τίμιο. Είναι όμως τόσο μεγάλο το ύψος και το ομόφωνο της αποδοχής του Δασκάλου ως του πιο τίμιου  ώστε οι διαφορές ελαχιστοποιούνται και δε φαίνονται καθαρά.»

Για να δείτε την εισήγηση πατήστε ΕΔΩ.

Είναι ανάγκη να υψώσουμε κι εμείς τη φωνή μας ενάντια στα φαινόμενα αυτά, να τα καταδικάσουμε και να μην επιτρέψουμε σε λίγους/ες να αμαυρώνουν την εικόνα μας.

Μπορείτε να καταθέσετε σχόλια,  απόψεις και προτάσεις για το ζήτημα ΕΔΩ.

Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ