Ο καθηγητής από τη Μυτιλήνη που κατασκεύασε με τους μαθητές του έναν δορυφόρο

 ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΣΑΛΤΟΥ

Είναι η απόδειξη ότι ένας εκπαιδευτικός σε δημόσιο σχολείο μπορεί να είναι πρωτοπόρος, ακόμη κι αν χρειάζεται να ξεπεράσει μεγάλα εμπόδια. Ο φυσικός Γιώργος Κοντέλλης έχει κατακτήσει τον τίτλο του αγαπημένου καθηγητή στο 3ο Λύκειο Μυτιλήνης. Αυτό το διάστημα ετοιμάζεται για το ταξίδι στη Νορβηγία, όπου μαζί με τους μαθητές του είναι καλεσμένοι του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA)

Ο Γιώργος Κοντέλλης γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1959, «μαζί με το ροκ εν ρολ», όπως λέει χαρακτηριστικά. Γοητευόταν από μικρό παιδί από δύο πράγματα: τις δυνάμεις της φύσης και το Διάστημα. Σε πολύ μικρή ηλικία και μέσα σε μόλις μισή μέρα είχε διαβάσει ένα βιβλίο που μιλούσε για τη δομή του ατόμου. «Ξεκίνησα και απλά δεν μπορούσα να σταματήσω», θυμάται. Δεν ήταν, όμως, η μοναδική στιγμή που τον στιγμάτισε. «Μόλις είχαμε πάρει μια ασπρόμαυρη τηλεόραση. Η πρώτη εικόνα που είδα ως παιδί, όταν ανοίξαμε την τηλεόραση, ήταν η προσσελήνωση μίας από τις αποστολές "Απόλλων"».

 

Πρότυπά του; Οι γονείς του, οι οποίοι ήταν εκπαιδευτικοί. «Εβλεπα τη λατρεία των μαθητών προς τον φιλόλογο πατέρα μου και τη θεολόγο μητέρα μου και πάντα αναρωτιόμουν εάν θα έχω κι εγώ μαθητές τους οποίους θα εμπνέω». Ολα αυτά τον οδήγησαν στο Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του βρήκε κι άλλα πρότυπα που τον ενέπνευσαν με το έργο τους: Αριστοτέλης, Γαλιλαίος αλλά και ο αστροφυσικός δρ Σταμάτης Κριμιζής.

Η «ΡΕΤΣΙΝΙΑ». Από την πρώτη στιγμή που μπήκε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, πριν από περίπου 21 χρόνια, είχε μια λίγο διαφορετική αντίληψη για το ποιος θα πρέπει να είναι ο ρόλος του καθηγητή. «Εχουν κολλήσει στους εκπαιδευτικούς τη ρετσινιά ότι δεν δουλεύουμε, με το που ακούν τη λέξη "εκπαιδευτικός" το μόνο που λένε είναι ότι καθόμαστε τρεις μήνες τον χρόνο. Κι όμως, υπάρχουν και θα πρέπει να υπάρχουν δάσκαλοι οι οποίοι βοηθούν τους μαθητές και λειτουργούν ως παράδειγμα με τη στάση τους. Εάν ο εκπαιδευτικός είχε την απαραίτητη υποστήριξη, όπως έχω εγώ από διευθυντές και προϊσταμένους της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, θα μπορούσε να κάνει αυτό το κάτι παραπάνω», λέει ο φυσικός, που είναι πατέρας δύο μικρών κοριτσιών, ηλικίας 11 και 13 ετών.

 

Κι αυτό κάνει ο ίδιος, παρόλο που η οικονομική κρίση, όπως είναι φυσικό, επηρέασε και τη δική του οικογένεια, αφού οι μισθοί του ίδιου και της συζύγου του, η οποία είναι επίσης εκπαιδευτικός - φιλόλογος σε λύκειο της Μυτιλήνης -, είναι πλέον μειωμένοι. Ετσι, στις 22 Απριλίου θα ταξιδέψει, με έξοδα του υπουργείου Παιδείας, στη Νορβηγία μαζί με μαθητές του, προκειμένου να εκτοξεύσουν τον «Ικαρομένιππο 3D», τον δικό τους μικρό δορυφόρο, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού διαγωνισμού CanSat, που διοργανώνεται από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος. Μάλιστα, το 3ο Λύκειο Μυτιλήνης θα είναι το μοναδικό ελληνικό σχολείο - ανάμεσα στα μόλις 14 από όλη την Ευρώπη - που θα συμμετέχει στον διαγωνισμό.

 

Η... διαστημική ομάδα αποτελείται από οκτώ μαθητές. Οπως λένε, ο εκπαιδευτικός είναι αυτός που τους εμπνέει και τους παρακινεί να κάνουν πράγματα που δεν φαντάζονταν ότι θα μπορούσαν να τα φέρουν εις πέρας. Δεν είναι, μάλιστα, λίγοι εκείνοι οι μαθητές οι οποίοι μετά την ενασχόληση με τις διαστημικές αποστολές θέλουν να σπουδάσουν σε συναφή τμήματα. Οπως ο μαθητής και μέλος της ομάδας, Γιάννης Μυρσινιάς, ο οποίος νόμιζε πως η Κτηνιατρική είναι η σχολή που του ταίριαζε. «Τον τελευταίο χρόνο, όμως, αυτό έχει ανατραπεί εντελώς και πλέον είμαι σίγουρος πως θέλω να μπω είτε στο Τμήμα Φυσικής είτε σε αυτό των Εφαρμοσμένων Φυσικών Επιστημών».

 

Αυτό το διάστημα η ομάδα ολοκληρώνει τον «Ικαρομένιππο 3D», τον μικρό δορυφόρο, μεγέθους κουτιού αναψυκτικού, μένοντας στο σχολείο και μετά τη λήξη του ωραρίου. Το όνομα του εκπαιδευτικού δορυφόρου δεν ήταν τυχαίο. Εψαξαν και βρήκαν τον πρώτο ήρωα βιβλίου επιστημονικής φαντασίας κατά την αρχαιότητα, που δεν ήταν άλλος από τον Ικαρομένιππο, ο οποίος πρωταγωνιστούσε στο βιβλίο του Λουκιανού το 160 μ.Χ.

 

«Ο δορυφόρος μας, που θα έχει περίβλημα από ανθρακόνημα, θα πετάξει με έναν πύραυλο Intruder που θα εκτοξευτεί από τη βάση πυραύλων Andoya στο νορβηγικό νησί Αντένες, πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο, σε ύψος ενός χιλιομέτρου», εξηγεί ο αρχηγός της ομάδας, Ηλίας Θεοδωρίδης, ένας από τους τέσσερις μαθητές που θα πάνε στη Νορβηγία. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος δέχεται τη συμμετοχή του σχολείου. Πριν από δύο χρόνια ο κ. Κοντέλλης με την τότε ομάδα πήρε μέρος στον ίδιο διαγωνισμό, κατακτώντας την 4η θέση.

 

Οι διακρίσεις για τον εκπαιδευτικό και το λύκειο της Μυτιλήνης είχαν ξεκινήσει νωρίτερα: το 2008, ένα βιντεοπαιχνίδι βασισμένο στην επιστημονική φαντασία, του έδωσε την πρώτη θέση στην κατηγορία με τίτλο «EuroInnovation» («Ευρωπαϊκή Πρωτοπορία») στον 5ο Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό Πρωτοπόρων Εκπαιδευτικών της Microsoft. «Η Δίκη του Γαλιλαίου», όπως ήταν το όνομα του παιχνιδιού, έδινε τη δυνατότητα στους μαθητές να διδαχθούν τη σχολική ύλη στο μάθημα της Φυσικής με έναν διαφορετικό και πιο διασκεδαστικό τρόπο.

 

Πέρυσι, ο πρώτος «Ικαρομένιππος» που έφτιαξαν οι μαθητές του λυκείου ψηφίστηκε ως ένα από τα 24 καλύτερα πρότζεκτ στο 8ο Πανευρωπαϊκό Φόρουµ Πρωτοπόρων Εκπαιδευτικών της Microsoft, παίρνοντας το εισιτήριο για τον αντίστοιχο παγκόσμιο διαγωνισμό στην Ουάσιγκτον τον περασμένο Νοέμβριο. Το 2011, ωστόσο, ο κ. Κοντέλλης μαζί με μαθητές του άφησαν για λίγο στην άκρη τη διαστημική τους αποστολή και ασχολήθηκαν και με τη ρομποτική. Τα παιδιά πήραν μέρος στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ρομποτικής, όπου με την καθοδήγηση του εκπαιδευτικού κατασκεύασαν και σχεδίασαν ένα ρομπότ και το προγραμμάτισαν να μαζεύει κύβους και να τους ταξινομεί ανάλογα με το χρώμα και το μέγεθος. «Αν στον μαθητή δώσεις το κατάλληλο κίνητρο, μπορεί να μεγαλουργήσει», λέει ο κ. Κοντέλλης.

ΤΟ ΧΟΜΠΙ. Μπορεί η φυσική, το Διάστημα και η οικογένειά του να είναι οι μεγάλες του αγάπες, ωστόσο υπάρχουν δύο πράγματα που γεμίζουν τις μπαταρίες του Γιώργου Κοντέλλη. «Από μικρός άκουγα ροκ μουσική. Τότε είχα, βέβαια, τη δυνατότητα να βάζω τέρμα τον ήχο και να ακούω τα τραγούδια στη διαπασών. Τώρα πια αυτό δεν μπορεί εύκολα να γίνει όταν έχεις οικογένεια και μικρά παιδιά», λέει. Τα τελευταία χρόνια, πάντως, ένα νέο χόμπι έχει μπει στη ζωή του: στον ελεύθερο χρόνο κάθεται μπροστά στον υπολογιστή και παίζει βιντεοπαιχνίδια. «Εχω μπει στον κόσμο των μαθητών μου και μπορώ να τους πω ποιο βιντεοπαιχνίδι μπορούν να παίξουν και ποιο δεν αξίζει».

ΕΙΠΕ
Το ενδιαφέρον των μαθητών μου... απογειώνεται

ΕΙΠΑΝ ΓΙ’ ΑΥΤΟΝ
Εχει τον αυθορμητισμό ενός παιδιού και την εμπειρία ενός μεγάλου 

Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ