Ζήτημα τιμής για τον Έλληνα Δάσκαλο η ελεύθερη είσοδος στα Μουσεία και τους Αρχαιολογικούς χώρους

Του Αθανάσιου Κατσίμπελη *

« Η τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες. Η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους.» (άρθρο 16 παρ.1 του Ελληνικού Συντάγματος).

       Σε μια εποχή που η Παιδεία στη χώρα μας στηρίζεται στο φιλότιμο και τον πατριωτισμό του ‘Eλληνα δασκάλου, η Πολιτεία καταργεί τη μοναδική Τιμή την οποία απέδιδε σε αυτόν, δηλαδή το δικαίωμά του να εισέρχεται ελεύθερα στα Μουσεία και τους Αρχαιολογικούς χώρους της πατρίδας μας.

       Πώς να αισθανθεί ο Έλληνας δάσκαλος όταν διαβάσει το κείμενο της Υπουργικής Απόφασης που φέρει τις υπογραφές του Υπηρεσιακού Υπουργού Οικονομικών κ.Ζανιά  και της Υπηρεσιακής Υπουργού Πολιτισμού κας Καραπαναγιώτη η οποία τον αγνοεί παντελώς και τον απαξιώνει;

       Δυο μέρες πριν τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 με το ΦΕΚ 15/06/2012, τεύχος 2ο, αρ. φύλλου 1945 καταργήθηκε το δικαίωμα της δωρεάν εισόδου των εκπαιδευτικών στα μουσεία, τα μνημεία, τους ιστορικούς τόπους και τους αρχαιολογικούς χώρους που ανήκουν στο Δημόσιο.

Η παραπάνω Υπουργική απόφαση περιορίζει ταυτόχρονα και το δικαίωμα των Ελλήνων Πολιτών να πάρουν τα παιδιά τους και να επισκεφθούν δωρεάν τα Μουσεία και τους Αρχαιολογικούς χώρους της πατρίδας μας κάθε Κυριακή όπως ίσχυε ως τώρα. Η ελεύθερη είσοδος με αυτή την υπουργική απόφαση ισχύει μόνο για  την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα  και για την περίοδο από  1η Οκτωβρίου έως  31 Μαρτίου.

Η ελεύθερη πρόσβαση των δασκάλων στα Μουσεία δεν αποτελεί κάποιο προνόμιο ,αλλά στοιχειώδη υποχρέωση της Πολιτείας σε αυτούς που έχουν ταχθεί να μεταλαμπαδεύσουν αρχές και αξίες στους νέους μας και σε αυτούς που με πενιχρές αποδοχές (600 ευρώ το μήνα ο μισθός του νεοδιόριστου) καλούνται να κρατήσουν όρθια την υποχρηματοδοτούμενη Παιδεία στη χώρα μας.

Ο δάσκαλος δεν είναι λειτουργός της Παιδείας και του Πολιτισμού μόνο όταν συνοδεύει τους μαθητές του σε ένα Μουσείο ή Αρχαιολογικό χώρο αλλά ταυτόχρονα είναι και επιστήμονας που έχει την ανάγκη να επιμορφώνεται συνεχώς και να προετοιμάζει σωστά το έργο του ακόμα κι όταν δεν διδάσκει εκείνη τη στιγμή τους μαθητές του.

Οι άρρηκτες σχέσεις Παιδείας και Πολιτισμού αναγνωρίστηκαν και από την καινούρια κυβέρνηση που συνένωσε τα Υπουργεία Παιδείας και Πολιτισμού σε ένα. Η Παιδεία όμως και ο Πολιτισμός  είναι σίγουρο ότι δεν θα προωθηθούν με την απαξιώση του Έλληνα δασκάλου.

Η επίδειξη της ταυτότητα του Έλληνα Δασκάλου που εκδίδεται από το Υπουργείο και τους τοπικούς Συλλόγους της ΔΟΕ αρκεί για τις πολιτισμένες ευρωπαϊκές χώρες π.χ τη Γαλλία ώστε να εισέρχονται οι εκπαιδευτικοί στα Μουσεία και να έχουν εκπτώσεις για την αγορά βιβλίων. Στην Ελλάδα η επίδειξη της ίδιας ταυτότητας γιατί δεν είναι αρκετή στις αρχές; Γιατί εισέρχονται για παράδειγμα οι δημοσιογράφοι (ορθώς βεβαίως)  δωρεάν στους Αρχαιολογικούς χώρους με την επίδειξη της Δημοσιογραφικής τους ταυτότητας (αρ.1 παρ. ζ) και όχι οι δάσκαλοι με την επίδειξη της δικής τους ταυτότητας;

Η ελεύθερη είσοδος στα Μουσεία και τους Αρχαιολογικούς χώρους αποτελεί ζήτημα τιμής για τον Έλληνα δάσκαλο και η Πολιτεία οφείλει να εκπληρώσει τουλάχιστον τη στοιχειώδη υποχρέωσή της απέναντί του.

•Δάσκαλος-Μ.Ed, Νομικός
Γενικός Γραμματέας Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Πύργου Ηλείας

Πηγή: ileiapost.gr
Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ