ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ Ένα μουσικό "μανιφέστο" με όχημα τις λέξεις

Μια συνάντηση πολιτισμών, λαών, προβλημάτων και οραμάτων πραγματοποιείται με το τραγούδι "Mi ultimo Tango en Atenas".

Οι Apurimac συναντούν την Έλλη Πασπαλά και τραγουδούν ένα σύγχρονο τάνγκο με αργεντίνικους στίχους αλλά με λέξεις που έχουν όλες ρίζα ελληνική. 

Σε ασπρόμαυρο φόντο, οι Apurimac και η Έλλη Πασπαλά βγαίνουν στους δρόμους της Αθήνας και τραγουδούν το τελευταίο τανγκό στην πόλη με τρόπο που θυμίζει απαγγελία ή... κραυγή αγωνίας και διαμαρτυρίας.

Οι εικόνες μιας πόλης παρηκμασμένης με ανθρώπους που θυμίζουν φαντάσματα, στο περιθώριο μιας κοινωνίας που τους στέρησε το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια συνοδεύουν ένα, στην ουσία του, επαναστατικό μουσικό σύνολο.

Οι Apurimac κατάφεραν με έναν ευρηματικό τρόπο να υποδηλώσουν όχι μόνο την ομοιότητα των δύο γλωσσών αλλά κυρίως το συγκερασμό δύο λαών οι οποίοι χρησιμοποιούν κοινές λέξεις για κοινά προβλήματα που οδηγούν σε κοινά οράματα.

Ακόμα και οι λέξεις που με δυσκολία ξεχωρίζεις αν είναι ελληνικές ή ισπανικές έχουν όλες μία προς μία, μια δυναμική που αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές των λαών που έχουν περάσει πολλά και ακόμη υποφέρουν κάτω από τον ίδιο ζυγό.

Η γλώσσα γίνεται το όχημα να επικοινωνήσουν οι λαοί τους καημούς και τα πάθη τους και η μουσική, ο χορός και εν γένει η τέχνη γίνονται τα μέσα να εκφράσουν οι άνθρωποι τα καταπιεσμένα από την εποχή συναισθήματά τους, να ενωθούν και να ανοίξουν μαζί ένα παράθυρο στο αύριο.

Και το τάνγκο ένας χορός που ξεκίνησε από τα λαϊκά στρώματα αντιμετωπίζοντας την κατακραυγή της αστικής τάξης του 19ου αιώνα στο Μπουένος Άιρες, μπορεί να έγινε μόδα στην εποχή του lifestyle, επανέρχεται όμως, σε αυτό το τραγούδι και πάλι στην αυθεντική μορφή του ως σύμβολο ενός νοσταλγικού ρομαντισμού και μιας ανάγκης για ηθική αναγέννηση.

Στίχοι μουσική Daniel Armando:

Armonia neurotica en el microcosmο de la metropoli cultura narcisista en una monarquia dogmatica simfonia cacofonica, pandemonium en la atmosfera melodia simbolo, melodrama y tragedia. Orgasmo ideologico del barbarismο a la teoria politico dislexico en parodia onirica tirania fantasma, dilema megalomano de un metabolismο retorico sin tesis ni antitesis. Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas. (X2) Patriota heroicο, tragicο, sistematico hipocrecia paranoica sin dialogo esotericο teatro ironicο, sindicato plasticο y epicentro de la epidemia, una quimera, una utopia. Energia hyperbole, antidotο democraticο Laberinto critico sin entusiasmo, sin rima musica epidermica en un pentagrama masoquista y la simetria toxica de un epilogo necrologico. Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas. (X2) Hay un oasis aromatico, paralelo, fisiologico profeta enigmatico, fenomeno cronico y ortodoxo sin racismos ni extremismos, sin tabues etnicos en lirica extasis sus praxis es el melodico y fantastico antropo. Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas.

Πηγή: radar.gr

Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ