Χτες βράδυ βγήκαμε μια παρέα 9 γυναικών της πρωτοβάθμιας για να τιμήσουμε μία από μας, που κατάφερε εφέτος να πάρει σύνταξη μετά από 32 χρόνια υπηρεσίας. Φάγαμε, ήπιαμε, διασκεδάσαμε, της απαγγείλαμε και μία ωδή! Να μη σας τα πολυλογώ, με αφορμή την απαγγελία της ωδής αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε μια σειρά από γεγονότα που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν τα είχαμε παρατηρήσει, αν και κάνουμε πολλά χρόνια παρέα. Οι σκέψεις ξεπετάγονταν τρομακτικά αστείες και τρομακτικά τρομακτικές από τα στόματα των γυναικών της παρέας με αποτέλεσμα να μας φέρουν δάκρυα στα μάτια από τα γέλια και να μας αφήσουν μια πικρή γεύση στο στόμα. Σας τις παραθέτω:
Κατ' αρχήν συνειδητοποιήσαμε ότι αν και δεν έχουμε παραπάνω από 10 χρόνια διαφορά στην ηλικία, τα χρόνια υπηρεσίας μας κυμαίνονταν από 8 έως 28 έτη! Και εκεί άρχισαν να πέφτουν οι ατάκες.
-Ας χαρούμε απόψε γιατί είσαι η πρώτη και μάλλον η τελευταία από την παρέα που παίρνεις σύνταξη!
-Και θα πάρεις και εφάπαξ!
-Ναι, η τυχερή! Εμείς είμαστε γαλαντόμες και το προσφέρουμε στο κράτος. Δεν το χρειαζόμαστε. -Άντε σε 10-12 χρόνια θα μαζευτούμε να ξαναδιαβάσουμε ωδή για την επόμενη.
-Τότε δε θα διαβάζουμε ωδή, θα διαβάζουμε το σίλβερ αλέρτ!
-Σωστά! Για να λογαριάσω.....3Χ12+ 3Χ11+ 3Χ18+6....για να πάρω σύνταξη πρέπει να φτάσω 75 ετών! Με τις παντόφλες θα πηγαίνω στο σχολείο, γιατί το αλτσχάιμερ....
-Κι εγώ όταν θα πάρετε σύνταξη εσείς δε θα σας θυμάμαι από το αλτσχάιμερ. Δε θα την ακούσω την ωδή!
-Εμείς οι δυο που έχουμε τα λιγότερα χρόνια όταν θα πάρουμε σύνταξη θα έρθουμε μόνες μας και θα διαβάζουμε ωδή η μία στην άλλη, γιατί εσείς....
Και άλλα αστεία, αλλά και πικρά...
Καιτάκι, καλοφάγωτη, βρε, να είσαι καλά να την ευχαριστηθείς τη συνταξάρα και μακριά από τον ΕΟΠΥΥ!!!
Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου