Εκεί όπου οι μαθητές διαλέγουν τους εκπαιδευτικούς που θα τους διδάξουν

Έχετε σκεφτεί ποτέ την πιθανότητα να μπορούν οι μαθητές να παίρνουν αποφάσεις σχετικά με τη λειτουργία του σχολείου τους και κυρίως να αποφασίζουν αυτοί ποιοι δάσκαλοι θα προσληφθούν για να τους διδάξουν και ποιοι όχι; Επιστημονική φαντασία ή υπερβολή; Αμ δε! Υπάρχουν ήδη κάποια σχολεία που οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα αυτή....

Το να ελέγχουν οι μαθητές τα σχολεία τους μπορεί να ακούγεται σαν μια συνταγή χάους, αλλά σήμερα όλο και περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν στην αποτελεσματικότητα της συμμετοχής των σπουδαστών ή των φοιτητών στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων των ιδρυμάτων που φοιτούν

Επί παραδείγματι σε ορισμένα σχολεία της Αυστραλίας δίνεται η δυνατότητα σε ομάδες μαθητών να επιλέγουν αυτοί, του δασκάλους ή τους καθηγητές που θα τους διδάσκουν. Αυτή η νέα τεχνική παράσχει στους μαθητές μια σημαντική όσο και διαφορετική προοπτική αλλά και την ευκαιρία για το ποιος θα γίνει ο μελλοντικός τους δάσκαλος. Το γυμνάσιο Νόσαλ στα προάστια της Μελβούρνης είναι είναι από τα σχολεία που οι μαθητές έχουν λόγο στην επιλογή.

Φυσικά η συμμετοχή των μαθητών θα πρέπει να είναι σφιχτά δομημένη και στοχευμένη. Για αυτό οι μαθητές συμμετέχουν σε πρόγραμμα κατάρτισης για να είναι σίγουροι ότι ξέρουν να επιλέγουν σωστά και γνώμονα μάθησης τους δασκάλους.

Ωστόσο, υπάρχουν κριτικές, όπως από την Ένωση Εκπαιδευτικών της Αυστραλίας, που υποστηρίζει ότι οι μαθητές δεν έχουν την απαραίτητη τεχνογνωσία και εμπειρία.

Αλλά οι περισσότεροι επικροτούν την ιδέα, καθώς με τη σωστή καθοδήγηση την θεωρούν ευεργετική για όλους.

Η επιλογή του δασκάλου είναι το ένα σκέλος και η βαθμολόγηση τους το άλλο.

Όμως ποιος θεωρείται καλός δάσκαλος; 

Πριν από επτά χρόνια, το Πανεπιστήμιο του Πόρτο εισήγαγε μια παιδαγωγική έρευνα, έτσι ώστε οι μαθητές να μπορούν να βαθμολογούν τους καθηγητές τους.

Αυτή η «προτροπή» δημιούργησε θετικές προοπτικές στην εκμάθηση καθώς το πολύ χαμηλό ποσοστό επιτυχίας των μαθητών έχει αυξηθεί σε περίπου 80%, λόγω των αλλαγών στις παιδαγωγικές στρατηγικές και το περιεχόμενό τους.

Οι μαθητές πρέπει να στοιχειοθετήσουν τη δομή της μάθησης, την σχέση που έχει ο δάσκαλος με τους διδασκόμενους και τη βοήθεια που τους παρέχει.

Επιπλέον, θα πρέπει να αξιολογούν σε ποιο βαθμό ενθαρρύνεται η ανεξαρτησία των μαθητών. Εάν στην έρευνα τα αποτελέσματα ενός δασκάλου παραμένουν αρνητικά για περισσότερο από ένα σχολικό έτος, το Παιδαγωγικό Συμβούλιο και οι δάσκαλοι προχωρούν σε αλλαγές.

Το Summerhill στη Βρετανία χαρακτηρίζεται ως το πλέον αμφιλεγόμενο σχολείο του κόσμου. Είναι ένα ίδρυμα όπου επικρατεί η εξουσία των μαθητών. Οι κανόνες τέθηκαν το 1985 από τον πρώην μαθητή Κουίνσι Ράσελ και δείχνουν πως τα παιδιά βιώνουν αυτό που ήταν και εξακολουθεί να θεωρείται μια ριζοσπαστική προσέγγιση στην εκπαίδευση. Τα μαθήματα είναι προαιρετικά και τα παιδιά θέτουν τους κανονισμούς.

Οι μαθητές στο Summerhill είναι ηλικίας 6 έως 18 ετών. Εκεί η δημιουργική τέχνη έχει το ίδιο καθεστώς με τα ακαδημαϊκά μαθήματα. Ένα άλλο ξεχωριστό χαρακτηριστικό του Summerhill είναι ότι οι αρχές της δημοκρατίας που τοποθετούν μαθητές και καθηγητές επί ίσοις όροις. Στις εβδομαδιαίες συναντήσεις και στην έγκριση των κανόνων η άποψη των ενηλίκων και των παιδιών φέρουν το ίδιο ειδικό βάρος.

Οι αρχές της επιλογής και της δημοκρατίας ορίζουν το Summerhill, αλλά θέτουν το παιδί στο κέντρο της μάθησης.

Να ακολουθείς το δρόμο σου ήταν η βασική αρχή του ιδρυτή του Summerhill, ο οποίος

είπε κάποτε ότι μάλλον θα προτιμούσε το σχολείο του να βγάζει ευτυχισμένους οδοκαθαριστές, παρά νευρωτικούς πρωθυπουργούς.

  ,

Πηγή: http://gr.euronews.com/

Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ