Ο υπουργός παιδείας για την αυτοαξιολόγηση

Η αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας θα συμπεριλαμβάνει  όχι μόνο τον σύλλογο διδασκόντων, αλλά μ’ έναν τρόπο και τους μαθητές, τους γονείς και την τοπική κοινωνία.

Η αξιολόγηση είναι ένα από τα μέτρα που θα προωθηθούν άμεσα. Πότε και πώς ξεκινά, ποιες θα είναι οι φάσεις και τι θα γίνει μέσα στην τρέχουσα σχολική χρονιά; Πότε θα φτάσει στο εκπαιδευτικό προσωπικό και τι δικλίδες ασφαλείας προβλέπει ώστε να αποφευχθούν φαινόμενα ανταγωνισμού, συγκάλυψης, δημιουργίας νέων συντεχνιών κ.ά.;

Μίλησα κατ' αρχήν όχι για αξιολόγηση, αλλά για αυτο-αξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Πρόκειται για μια εσωτερική διαδικασία της εκπαιδευτικής κοινότητας με την ευρύτερη έννοια.

Θα συμπεριλαμβάνει δηλαδή όχι μόνο τον σύλλογο διδασκόντων, αλλά μ' έναν τρόπο και τους μαθητές, τους γονείς και την τοπική κοινωνία. Θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι είναι μια πρωτοβουλία που αναλαμβάνουμε όχι με τιμωρητική λογική, αλλά σε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια διαδικασία που θα δίνει τη δυνατότητα στις σχολικές μονάδες να βελτιώσουν οι ίδιες το έργο τους.

Θα γίνεται σε κλίμα εργασιακής ασφάλειας και εμπιστοσύνης, θα αποτελεί τη βάση για αναστοχασμό πάνω στις πρακτικές, τις μεθόδους και την αυτοβελτίωση της εκπαιδευτικής μονάδας.

Θα αναδείξει τις πρωτοποριακές πρακτικές που έχουν ήδη καθιερώσει πολλοί εκπαιδευτικοί στα σχολεία. Σημαντικό, επίσης, είναι ότι, όπως συμβαίνει και κατά την αξιολόγηση των στελεχών της εκπαίδευσης, θα ζητείται η καταγραφή και των ελλείψεων, των υποχρεώσεων τις πολιτείας προς τα σχολεία.

Ολα αυτά βέβαια αποτελούν σκέψεις, ένα πλαίσιο το οποίο σε κάθε περίπτωση θα συζητηθεί με τους εκπαιδευτικούς φορείς. Δεν θα επιβληθεί εκ των άνω και δεν θα εφαρμοστεί πριν από το επόμενο σχολικό έτος.

Υπάρχουν δεσμοί εμπιστοσύνης με τους εκπαιδευτικούς για να γίνει κάτι τέτοιο;

Τα σημάδια είναι αντιφατικά. Μια κοινωνία που απαξιώνει τους εκπαιδευτικούς και μια πολιτεία που τους εμπαίζει για τόσα πολλά χρόνια δεν δημιουργούν και τις καλύτερες
προϋποθέσεις για να υπάρχουν δεσμοί εμπιστοσύνης.

Αν, όμως, οι δεσμοί αυτοί δεν υπάρξουν, αν κυρίως η πολιτεία δεν φροντίσει να πάρει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για να οικοδομήσει αυτούς τους δεσμούς, τότε είναι βέβαιο πως τα αδιέξοδα θα αναπαράγονται.

Ο,τι αφορά τον ενιαίο τύπο ολοήμερου σχολείου, εξακολουθεί να προκαλεί αντιδράσεις από διάφορες κατηγορίες εκπαιδευτικών. Εξακολουθεί να επικρατεί η άποψη ότι ο προαιρετικός χαρακτήρας του ολοήμερου και προϋποθέσεις, όπως ο αριθμός μαθητών ανά τμήμα (ειδικά στα νηπιαγωγεία), εξυπηρετούν την εξοικονόμηση προσωπικού, την αναστολή λειτουργίας ολοήμερων τμημάτων, τη μετακίνηση αναπληρωτών και εν τέλει την περικοπή των προσλήψεων. Μπορείτε να εξηγήσετε ότι δεν είναι έτσι;

Δεν υπάρχει λόγος να δημιουργούνται τέτοιες ανησυχίες. Η εξάπλωση και γενίκευση του ολοήμερου σχολείου το πιθανότερο είναι να δημιουργήσει νέες ανάγκες σε εκπαιδευτικό προσωπικό και ιδανικά προσλήψεις.

Μάλιστα, από την επόμενη σχολική χρονιά θα επεκταθεί το ολοήμερο σε άλλα 750 μονοθέσια, διθέσια και τριθέσια σχολεία, στα οποία δεν υπήρχε. Το μεγάλο στοίχημα εδώ είναι να κερδηθεί η κοινωνία, οι γονείς, και να πάψει να θεωρείται το ολοήμερο «προαιρετικό» ή αναγκαία λύση για τη φύλαξη των παιδιών όσο οι γονείς είναι στις δουλειές τους.

Το κρίσιμο είναι να πειστεί το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας ότι στο ολοήμερο επιτελούνται παιδαγωγικές λειτουργίες, οι οποίες όχι μόνον ενισχύουν, αλλά συμπληρώνουν και εμπλουτίζουν το πρωινό πρόγραμμα.

Η συνέντευξη δόθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών και αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Παιδείας. Μπορείτε να τη διαβάσετε ολόκληρη ΕΔΩ. 

Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ