"Θεέ μου, απόψε σου ζητάω κάτι που το θέλω πάρα πολύ. Θέλω να με κάνεις τηλεόραση. Θέλω να πάρω τη θέση της τηλεόρασης που είναι στο σπίτι μου. Να έχω το δικό μου χώρο. Να έχω την οικογένειά μου γύρω από μένα. Να με παίρνουν στα σοβαρά όταν μιλάω. Θέλω να είμαι το κέντρο της προσοχής τους. Να με ακούνε οι άλλοι χωρίς διακοπές ή ερωτήσεις.
Θέλω να έχω την ίδια φροντίδα που έχει η τηλεόραση όταν δε λειτουργεί. Όταν θα είμαι τηλεόραση θα έχω την παρέα του πατέρα μου όταν έρχεται σπίτι από τη δουλειά, ακόμα κι αν είναι νευριασμένος.
Και θέλω τη μαμά μου να με θέλει όταν είναι λυπημένη και στενοχωρημένη, αντί να με αγνοεί.
Θέλω τα αδέλφια μου να μαλώνουν για το ποιος θα περνάει ώρες μαζί μου. Θέλω να νιώθω ότι η οικογένειά μου αφήνει τα πάντα για να περάσει λίγο χρόνο με μένα.
Και τελευταίο, κάνε με έτσι ώστε να τους κάνω όλους ευτυχισμένους και χαρούμενους. Θεέ μου, δε σου ζητώ πολλά... Θέλω μόνο να γίνω σα μια τηλεόραση!!!"----------------------------------------------------------
Η δασκάλα που διάβασε την έκθεση έκλαψε. Ο σύζυγός της που μόλις είχε μπει στο σπίτι, τη ρώτησε "τι συμβαίνει". Αυτή απάντησε:
"Διάβασε αυτή την έκθεση, την έχει γράψει ένας μαθητής μου".
Ο σύζυγος είπε:
"Θεέ μου, το καημένο το παιδί. Τι αδιάφοροι γονείς είναι αυτοί!"
Τότε αυτή τον κοίταξε και είπε:
"Αυτή η έκθεση είναι του γιου μας!"
"Αυτή η έκθεση είναι του γιου μας!"
Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου