Η πρωτοβάθμια εκπ/ση στην Τουρκία: εκεί να δεις φτώχεια οι δάσκαλοι-Tα βιβλία της ιστορίας

Η πρωτοβάθμια εκπαίδευση στην Τουρκία διαρκεί 8 χρόνια, απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 6-14 ετών, είναι υποχρεωτική για όλους αγόρια ή κορίτσια και προσφέρεται δωρεάν στα δημόσια σχολεία. Πρωτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα είναι τα σχολεία που παρέχουν οκτώ χρόνια συνεχούς εκπαίδευσης, στο τέλος των οποίων οι απόφοιτοι αποκτούν δίπλωμα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. 

Από το Μάρτιο του 2012, η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση πέρασε νέα νομοθεσία για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση που συνήθως αποκαλείται "4 +4 +4" (4 χρόνια πρώτο επίπεδο πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, 4 έτη το δεύτερο επίπεδο  πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και τέσσερα χρόνια η δευτεροβάθμια εκπαίδευση).

Στην Τουρκία υπάρχουν τα κανονικά Δημοτικά σχολεία καθώς επίσης:
Δημοτικά σχολεία για άτομα με προβλήματα ακοής
Δημοτικά σχολεία για άτομα με προβλήματα όρασης
Δημοτικά σχολεία για άτομα με κινητικά προβλήματα
Δημοτικά σχολεία για την Νοητικά Υστερούντες
Ιδιωτικά Δημοτικά σχολεία

Δημοτικά σχολεία μειοψηφίας,
Διεθνή Δημοτικά σχολεία

Το πρόγραμμα σπουδών

Τα παιδιά πηγαίνουν στο δημοτικό τον πρώτο Σεπτέμβρη μετά τα έκτα γενέθλιά τους. Το πρόγραμμα σπουδών περιλαμβάνει μαθήματα τουρκικής γλώσσας και Λογοτεχνίας, Μαθηματικά, Κοινωνικές Σπουδές, Φυσική, Αγωγή του Πολίτη και  ανθρώπινα δικαιώματα, Ιιστορία της Τουρκικής Δημοκρατίας και μεταρρυθμίσεις του Ατατούρκ, μια ξένη γλώσσα (Αγγλικά, Γαλλικά ή Γερμανικά), ατομικές και ομαδικές δραστηριότητες, Θρησκευτικά, Ηθική,  Τέχνη / χειροτεχνία, Μουσική, Φυσική Αγωγή, την Οδική Ασφάλεια και Πρώτες Βοήθειες, Επαγγελματικό προσανατολισμό, και επιλεγόμενα μαθήματα. Στα δημοτικά σχολεία, οι μαθητές βαθμολογούνται με μία κλίμακα από το ένα έως το πέντε, όπου πέντε είναι το άριστα.

  

Οι στολές

Τα περισσότερα δημοτικά σχολεία επιβάλουν στους μαθητές τους να φορούν ομοιόμορφη ενδυμασία – στολή σε μια προσπάθεια να αποφευχθούν τυχόν κοινωνικές ταξικές διαφορές μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών μαθητών. Οι μαθητές που τελειώνουν επιτυχώς την πρωτοβάθμια εκπαίδευση στο τέλος των 8 ετών, μπορούν να προχωρήσουν στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση (Λύκειο) για 4 ακόμη χρόνια.

Το σχολικό έτος

Στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση , το σχολικό έτος αποτελείται από τουλάχιστον 180 ημέρες σχολείο.
Το σχολικό έτος είναι εννέα μήνες και διαρκεί από το Σεπτέμβριο έως τον Ιούνιο. Το διδακτικό έτος χωρίζεται σε δύο εξάμηνα , με ένα διάλειμμα δύο εβδομάδων τον Φεβρουάριο. Το πρώτο εξάμηνο αρχίζει το Σεπτέμβριο και τελειώνει τον Ιανουάριο . Το δεύτερο εξάμηνο αρχίζει το Φεβρουάριο και τελειώνει τον Ιούνιο. Ακολουθούν οι τριών μηνών διακοπές του καλοκαιριού.

Εκτός από το καλοκαίρι και το χειμερινό διάλειμμα , τα παιδιά επίσης έχουν ρεπό στις ακόλουθες κινητές γιορτές:

• Eid Holiday ( Kurban Bayramı ) 
• Εθνική κυριαρχία και τα παιδιά Day ( Ulusal ve Egemenlik Çocuk Bayramı )
• Εορτασμός του Ατατούρκ , Νεολαίας και Αθλητισμού Day ( Atatürk'ü Anma Gençlik ve Bayramı Spor ) 
• Ραμαζάνι ( Ramazan Bayramı )
• Τοπικές γιορτές

Τα περισσότερα σχολεία (δημόσια και ιδιωτικά) έχουν πολλές κοινωνικές δραστηριότητες για τους μαθητές τους, είτε δωρεάν είτε έναντι μικρής αμοιβής. Παρέχουν επίσης θερινό σχολείο με μαθήματα που συνήθως συμπεριλαμβάνουν ξένες γλώσσες, κολύμβηση, μπάσκετ και μουσική.

Η σχολική ημέρα

Η διάρκεια της διδακτικής ώρας είναι 40 με 45 λεπτά και κάθε διάλειμμα κρατά τουλάχιστον πέντε λεπτά. Το εβδομαδιαίο πρόγραμμα διαρκεί 35 έως 40 ώρες.  Η σχολική ημέρα αρχίζει συνήθως στις 08:30 και τελειώνει στις 16:30 . Χωρίζεται από ένα μεγάλο διάλειμμα για γεύμα  στις 12:00-13:00 .

Ορισμένα σχολεία παρέχουν γεύματα όμως οι μαθητές θα πρέπει να πληρώσουν κάποια χρήματα γι’ αυτά, ποσό που δεν απαιτείται από τους φτωχότερους μαθητές.   

Οι δάσκαλοι

Οι Τούρκοι δάσκαλοι πριν διοριστούν ως μόνιμοι διδάσκουν τουλάχιστον ένα έτος δοκιμαστικά. Βέβαια σήμερα διαμαρτύρονται και διαδηλώνουν σε όλη την Τουρκία για την αποτυχία της κυβέρνησης να τους απασχολήσει. Υπάρχουν 350.000 άνεργοι εκπαιδευτικοί στην Τουρκία. Με δική του εκτίμηση το τουρκικό Υπουργείο Παιδείας χρειάζεται 180.000 εκπαιδευτικούς, εάν θέλει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του και να εκπαιδεύσει τους νέους της Τουρκίας . Ωστόσο, έχει διορίσει μόνο περίπου 15.000 μόνιμους εκπαιδευτικούς. Για να καλύψει τα κενά το Υπουργείο προσλαμβάνει εκπαιδευτικούς με συμβάσεις ορισμένου χρόνου πληρώνοντάς τους μόνο το ένα τρίτο του μισθού ενός μόνιμου δασκάλου. Και φυσικά δεν τους πληρώνει ούτε την κατάλληλη ασφάλιση, αλλά ούτε και τους μήνες των διακοπών. 

Πάντως μη φανταστείτε ότι οι μόνιμοι παίρνουν μεγάλο μισθό. Οι πρωτοδιόριστοι παίρνουν ακαθάριστα 13.100 €, περίπου όσα και οι Έλληνες, ενώ μετά από 27 χρόνια υπηρεσίας μετά βίας φτάνουν τα 15.300 € ακαθάριστα το χρόνο, ενώ εμείς παίρνουμε περίπου 25.000. Όσο για τους διευθυντές απλώς σκεφτείτε ότι αυτοί με τα περισσότερα χρόνια (πάνω από 25) λαμβάνουν ακαθάριστα 17.500€.

Τα βιβλία της Ιστορίας


Από την 1^η Δημοτικού μέχρι την 3^η υπάρχει το μάθημα Hayat bilgisi (=Γνώσεις για τη ζωή) και το αντίστοιχο βιβλίο. Το βιβλίο ήδη στη 2η  τάξη περιέχει ποικίλη θεματολογία και ιστορικές πληροφορίες κυρίως της πολεμικής εθνικής ιστορίας της χώρας και βιογραφία του Ατατούρκ. Αντί για μάθημα Ιστορίας από την 4η   τάξη μέχρι και την 7^η της τουρκικής ΠΕ έχουμε το μάθημα Sosya lbi lgiler (=Κοινωνικές γνώσεις) και το αντίστοιχο βιβλίο, που επίσης περιέχει μαζί με άλλη θεματολογία και ιστορικές 

Τα βιβλία της 6^ης και της 7^ης τάξης «Κοινωνικές γνώσεις» θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε τρόπον τινά βιβλία ιστορίας, καθότι ποσοτικά  περιέχουν πολλές ιστορικές γνώσεις, που ασφαλώς συνυπάρχουν με τις κοινωνικές. Ο Ατατουρκισμός ως επίσημο κρατικό δόγμα και κοσμοθεωρία διαχέεται σε όλα τα ΑΠ και σχολικά βιβλία, ιδιαίτερα στα βιβλία της ΠΕ. Πολλές διδακτικές ενότητες είναι αφιερωμένες στη ζωή και το έργο του Ατατούρκ και τοποθετούνται ανάμεσα σε άλλες ενότητες. Ο ιδρυτής της σύγχρονης Τουρκίας υπάρχει σε όλα ανεξαιρέτως τα διδακτικά βιβλία, ανεξαρτήτως θέματος και βαθμίδας εκπαίδευσης. Τα τελευταία χρόνια, κάθε διδακτικό βιβλίο έχει την υποχρέωση εκ του νόμου, αμέσως μετά τον τίτλο του να περιέ χει στροφές από τον εθνικό ύμνο σε σελίδα μαζί με τη σημαία, την «προσλαλιά του Ατατούρκ προς την τουρκική νεότητα» και στη συνέχεια ολοσέλιδο πορτρέτο του.

Για αμιγώς βιβλίο ιστορίας στην τουρκική ΠΕ μπορούμε να μιλήσουμε μόνο στην 7^η και 8^η τάξη, που είναι και οι τελευταίες αυτής της βαθμίδας. Εδώ αρχίζει και η ευαισθητοποίηση στα θέματα της ιστορίας με αναλυτικές περιγραφές των ενοτήτων. Η ύλη του βιβλίου «Κοινωνικές Γνώσεις» (Sosyal bilgiler) της 7^ης τάξης είναι συνδυασμός γεωγραφίας και ιστορίας. Το βιβλίο αποτελείται από επτά κεφάλαια, τα πρώτα τρία σχετίζονται με τη γεωγραφία της χώρας, την άλωση της Πόλης και τις μετέπειτα κατακτήσεις των Οθωμανών, τα επόμενα τρία αφορούν την ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και το έβδομο έχει τίτλο «Οι γείτονες της χώρας μας και οι ανά τον κόσμο Τούρκοι».  

Το  βιβλίο αυτό εκπλήσσει δυσάρεστα τον Έλληνα αναγνώστη ήδη από τις πρώτες του σελίδες και έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με το πνεύμα των βιβλίων που προηγήθηκαν. Στο καθαρά γεωγραφικό μέρος του, και στην διδακτική ενότητα που περιγράφει τη δυτική Τουρκία, υπάρχει μικρή παράγραφος με τη φράση «Αυτή η περιοχή έπαιξε σημαντικό ρόλο στον απελευθερωτικό πόλεμο, εδώ νικήθηκαν δύο φορές οι Έλληνες στη μάχη Ίνονου. Μετά από αυτή τη νίκη οι Έλληνες προκειμένου να δώσουν το τελευταίο χτύπημα κινητοποιήθηκαν, αλλά νικήθηκαν από τον τουρκικό στρατό υπό τον Μουσταφά Κεμάλ στη μάχη του Σαγγαρίου που κράτησε 22 μέρες και έληξε με νίκη στις 12 Σεπτεμβρίου 1921.» Και συνεχίζει λέγοντας ότι «Η μεγάλη επίθεση που άρχισε στις 22 Αυγούστου για να πεταχτεί εξολοκλήρου ο εχθρικός στρατός από την πατρίδα μας και έληξε στις 30 Αυγούστου, ήταν ο τελευταίος κρίκος του αγώνα μετά το Μαντζικερτ για να γίνει η Ανατολή τουρκική πατρίδα» (σελ.30). Στην ίδια σελίδα υπάρχει και η φωτογραφία του μνημείου της «νίκης τουΑφγόν».

Τα παραπάνω συνεχίζονται και στην ενότητα «Η στρατηγική θέση της Τουρκίας», όπου αναφέρονται αόριστα, οι χώρες οι οποίες θεωρούν απειλητική τη δύναμη της Τουρκίας και οι οποίες δεν κατονομάζονται. Καταφέρεται εναντίον της Ρωσίας για την τάση καθόδου στις θερμές θάλασσες και της Ελλάδας που μετά την ανεξαρτησία της ήθελε να δημιουργήσει τη μεγάλη Ελλάδα, εφαρμόζοντας τη μεγάλη ιδέα, αποπειράθηκε να κατακτήσει την Κύπρο, έχει την τάση να μετατρέψει το Αιγαίο σε ελληνική θάλασσα και εφαρμόζει πολιτική στήριξης της τρομοκρατίας που απειλεί την Τουρκία. Ακόμη αναγράφεται ότι ακολουθεί πολιτική καταπίεσης των Τούρκων της Δ. Θράκης και εμποδίζει την είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ.

Όλα αυτά θεωρούνται ως συνέχεια της μεγάλης ιδέας, κατά το σχολικό

σύγγραμμα. Από την οργή του συγγραφέα δεν ξεφεύγει η  Συρία, αλλά ούτε και η  Βουλγαρία, για την οποία αναφέρει ότι οι διμερείς σχέσεις έχουν βελτιωθεί αρκετά. Στην ίδια ενότητα υπάρχουν και αναφορές για τις εσωτερικές και εξωτερικές απειλές, που ως στόχο έχουν να διαιρέσουν τη χώρα, να την κάνουν να οπισθοδρομήσει στο θέμα της θρησκείας και από σύγχρονη χώρα να την μετατρέψουν σε οπισθοδρομική. Ορατοί και αόρατοι εχθροί και διάφορες δυνάμεις, σύμφωνα με το βιβλίο, απειλούν τη χώρα, υποστηρίζουν τις ανατρεπτικές δυνάμεις και έχουν θέσει μάλιστα ως στόχο τους διανοούμενους της χώρας, με σκοπό να τους προσεταιρίσουν. Και καταλήγει λέγοντας ότι οι τρομοκρατικές δυνάμεις της χώρας πολλές φορές υποστηρίζονται και από τους Αρμενίους. Αντιφάσκοντας βέβαια το εγχειρίδιο στα παραπάνω φοβικά που αναγράφει για την Ελλάδα, στο κεφάλαιο «Οι γείτονες της χώρας μας και οι ανά τον κόσμο Τούρκοι», μαζί με την γεωγραφία της χώρας, σχολιάζει την εξωτερική της πολιτική: «Οι κυβερνήσεις της Ελλάδας ασκούν πιέσεις στη μειονότητα, αλλά γίνεται προσπάθεια αυτά τα θέματα να επιλυθούν με διαπραγματεύσεις. Οι σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας τα τελευταία χρόνια με τις προσπάθειες και των δύο χωρών έχουν μπει σε περίοδο ανάπτυξης».

Πηγές:

Σχολικά βιβλία ιστορίας Ελλάδας-Τουρκίας: μια επίκαιρη συγκριτική θεώρηση

Με έμφαση στα θέματα ελληνοτουρκικού ενδιαφέροντος

Χατζόπουλος Αντώνιος, Δρ. Θεολογίας, Σχολικός Σύμβουλος Β/θμιας Εκπαίδευσης

http://studyinturkey.org.tr, http://www.allaboutturkey.com/, http://www.livefeeleurope.it/turkey/, http://turkey.angloinfo.com/, http://www.teachersolidarity.com, http://eacea.ec.europa.eu

Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ