Μαθητές Ιντιάνα Τζόουνς

Xωριό Beawiharta, επαρχία Μπάντεν,  Ινδονησία, μαθητές χρησιμοποιούν σχεδία από μπαμπού για να διασχίσουν το ποτάμι Ciherang που τους χωρίζει από το σχολείο τους.

Συνήθως οι κάτοικοι της περιοχής χρησιμοποιούσαν μια ξύλινη γέφυρα για να περνούν το ποτάμι, όμως τον Ιανουάριο του 2013 μια μεγάλη πλημμύρα την κατέστρεψε με αποτέλεσμα οι χωρικοί να χρησιμοποιούν τη σχεδία από μπαμπού.

 Οι 8 μαθητές της περιοχής από τότε κάθε πρωί και μεσημέρι διασχίζουν τον ποταμό ως εξής: ένας από αυτούς (ο καλύτερος κολυμβητής) γδύνεται, βουτά στο ποτάμι και κολυμπά μέχρι την απέναντι όχθη για να φέρει τη σχεδία (όταν αυτή βρίσκεται απέναντι).  Μετά μεταφέρει τρεις συμμαθητές του κάθε φορά, γιατί η σχεδία δεν αντέχει περισσότερους. Έτσι χρειάζεται να κάνει τη διαδρομή τρεις φορές για να πάνε ή να γυρίσουν όλοι από το σχολείο. Και φυσικά ούτε λόγος να περάσουν όταν τα νερά του ποταμού φουσκώνουν.

 

Θα μπορούσαν βέβαια να χρησιμοποιήσουν και μια άλλη γέφυρα για να περάσουν η οποία όμως βρίσκεται τρία χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο τους και έχει διόδια  14.000 ρουπίες ( $ 1,20 USD ) την ημέρα για ένα άτομο, ποσό με το οποίο μπορούν να αγοράσουν ένα κιλό ρύζι.

Και αυτά τα παιδιά δεν είναι τα μοναδικά που χρειάζεται να γίνουν Indiana Jones. Χαρακτηριστική ήταν και η περίπτωση των παιδιών της περιοχής Sanghiang Tanjung στην Τζακάρτα. Και εδώ υπήρξε μια γέφυρα που τον Ιανουάριο του 2012 κατέρρευσε από τρομερή πλημμύρα και οι μαθητές αναγκάζονταν να κάνουν στην κυριολεξία τους ακροβάτες με φόβο και με δάκρυα, για να λάβουν το ακριβό δώρο της μάθησης. Τελικά αυτή η γέφυρα επισκευάστηκε ένα χρόνο αργότερα  από το μεγαλύτερο παραγωγό χάλυβα της Ινδονησίας και ορισμένες ΜΚΟ.

Πηγή:  http://blogs.reuters.com

Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ