Να μας φέρνεις και καμιά χορτόπιτα

Χτες ήταν η πρώτη μέρα στη δουλειά.

Χαιρετούρες, φιλιά, "καλό χειμώνα", "καλή δύναμη" και όλα τα σχετικά. Ευχάριστο πρωινό από τη μια, λίγο απογοητευτικό από την άλλη αφού πρέπει να ξεχάσουμε τα "καλοκαιρινά" που ξέραμε.

Και κει που κυλούσε η ώρα με συζήτηση, καφέ, αλληλοενημέρωση και αστεία έκανε την εμφάνισή της η Βάσω κουβαλώντας σακούλες με φαγητά!

Παστίτσιο, τυρόπιτα, λαχανόπιτα, κεφτεδάκια, ψωμί ζυμωτό, κρασί χωριάτικο.......
Στην υγειά της Βάσως, λοιπόν, που κερνάει γιατί βγαίνει στη σύνταξη μετά από 30 και βάλε νομίζω χρόνια.

Η Βάσω που ήταν συνάδελφος τα τελευταία 15 χρόνια στο ίδιο σχολείο, που δεν ξέρω αν έκανε για το νέο σχολείο της  κ. Διαμαντοπούλου με τα καινοτόμα προγράμματα και τις ΤΠΕ στην τάξη, που όμως πάντα με εντυπωσίαζε για το κέφι της για δουλειά και τη χαρά της να τρέξει στην τάξη κάθε φορά που χτυπούσε το κουδούνι (πράγμα που δεν το βλέπεις συχνά ούτε σε νεαρούς συναδέλφους). Η Βάσω που συχνά μας ρωτούσε πώς κάναμε το μάθημα για να πάρει καινούριες ιδέες και αυτή για το δικό της, που η όρεξή της για την τάξη έμεινε αμείωτη μέχρι την τελευταία μέρα της υπηρεσίας της και πάντα καμάρωνε για τα "παιδιά" της που πήγαιναν τόσο καλά στα μαθήματα, ήρθε σήμερα και μας κέρασε με ένα χαμόγελο γαλήνιο και ξεκούραστο και με τα δάκρυα να τρέχουν στο πρόσωπό της από τη συγκίνηση.

Να είσαι καλά, συναδέλφισσα, να απολαύσεις τη σύνταξή σου (είσαι άλλωστε η τελευταία από το σχολείο μας που προλαβαίνει να πάρει σύνταξη και να τη φάει κιόλας) και να μας θυμάσαι και μας καμιά φορά. Να περνάς να μας βλέπεις και να μας φέρνεις και καμιά χορτόπιτα, ξέρεις από κείνες τις υπέροχες που φτιάχνεις με τα χόρτα που μαζεύεις από το χωριό σου.

Και ελπίζω και εγώ, όταν φτάσω σ' αυτά τα χρόνια υπηρεσίας και ακόοοοομα παραπάνω μια και δεν το βλέπω να παίρνω σύνταξη ποτέ, να έχω ακόμα όρεξη και κέφι για την τάξη όπως είχες κι εσύ μέχρι την τελευταία μέρα του τελευταίου σχολικού σου έτους.

Δ.Μ.