Το αρμάθιασμα του καπνού (στα χωριά της Αιτωλοακαρνανίας)

στο αρμάθιασμα ο Τάκης Κατσίκας

Πολλά καλοκαίρια πίσω όλο το χωριό στο πόδι. Πριν καλά- καλά ξημερώσει ετοιμάζονταν τα ζώα για να ξεκινήσουν για το μάζεμα του καπνού. Νύχτα ακόμα στο καπνοχώραφο και εκεί με το φως του φεγγαριού ή της λάμπας άρχιζε το μάζεμα του καπνού.

Μαζεύαμε αγκαλιές και τις αφήναμε στα χεράμια Κάθε «χέρι» του καπνού και άλλη δυσκολία. Πρώτα το πατόφυλλο. (Τα χέρια σχίζονταν από τις μπλάνες και τις πέτρες), το μεσόφυλλο και το κορφόφυλλο βάσανο, τα χέρια να κολλάνε και να μην μπορείς να κάνεις δουλειά. Όλα όμως έπρεπε να γίνονται γρήγορα γιατί μόλις έβγαινε ο ήλιος τα φύλλα μαραίνονταν και έπρεπε να έχουμε τελειώσει. 

Φορτώναμε τα χεράμια στα ζώα και εμείς περπατώντας από πίσω τραβούσαμε για το χωριό.

Ένα πρόχειρο πλύσιμο των χεριών με πράσινο σαπούνι για να φύγει η κόλλα, λίγο πρόχειρο φαγητό  στα γρήγορα και στρωνόμασταν για αρμάθιασμα. Φύλλο -φύλλο ως το αργά το απόγευμα τραβούσε αυτή η διαδικασία με κάποια διαλείμματα για φαγητό και για μια φέτα καρπούζι να δροσιστούμε. Κι όταν γέμιζε η βελόνα την αδειάζαμε στο σπάγκο που είχαμε δέσει στο πίσω μέρος της που είχε μια τρύπα. Κι έτσι κάναμε τις αρμάθες. Όταν γέμιζε ο σπάγκος δέναμε στις δύο άκρες του τις αγκλίτσες. Τα κοψίματα από την βελόνα ήταν σχεδόν καθημερινά. Με λίγο καπνό πάνω στην πληγή όμως σταματούσε το αίμα. Βάζαμε στοίχημα πόσες αρμάθες θα κάνει ο καθένας.

Κι αφού τέλειωνε το αρμάθιασμα, κουβαλούσαμε τις αρμάθες στη λιάστρα. Τις απλώναμε μία-μία για να λιαστούν.

 

 

Το βρήκαμε στο πάντα ενημερωμένο ιστολόγιο του χωριού Μπαμπίνη

Ευχαριστίες στη Συνάδελφο Σ.Γ. που μας το έστειλε.

Αναρτήθηκε από Γιαν. Παν.