Γνωρίστε το 18ο Δημοτικό Σχολείο Αγίου Αντωνίου Λεμεσού

Στο 18ο Δημοτικό Σχολείο Αγίου Αντωνίου Λεμεσού Ε/κ και Τ/κ μαθητές μορφώνονται στα ίδια θρανία, τρέχουν στους ίδιους διαδρόμους, παίζουν στην ίδια αυλή.

Το σχολείο βρίσκεται στα όρια μεταξύ της τ/κ και ε/κ συνοικίας της Λεμεσού. Μέχρι την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, στο σχολείο φοιτούσαν παιδιά Τ/κ που κατοικούσαν στην τ/κ συνοικία της πόλης, ενώ σήμερα φοιτούν παιδιά που κατοικούν στη γύρω περιοχή.  Σήμερα στο σχολείο φοιτούν 57 Ε/κ μαθητές, 46 Τ/κ και 10 μαθητές από διάφορες άλλες χώρες.  Τα μαθήματα είναι κοινά και στις τάξεις οι μαθητές ανάμικτοι στα θρανία τους και αυτό που μετρά είναι το όνομα του καθενός και όχι η καταγωγή του.

Βέβαια υπάρχουν και μαθήματα που δεν μπορούν να γίνονται μαζί, ακριβώς λόγω του σεβασμού που υπάρχει στην εθνικότητα, τον πολιτισμό, τη θρησκεία του κάθε παιδιού. Έτσι, όταν οι Ελληνοκύπριοι μαθητές κάνουν θρησκευτικά ή ιστορία, οι Τουρκοκύπριοι μαθητές κάνουν τούρκικη γλώσσα και πολιτισμό με Τ/κ δασκάλους, οι οποίοι εργοδοτούνται από το Υπουργείο Παιδείας της Δημοκρατίας.

Το πρωί ο καθένας κάνει την προσευχή του. Μάλιστα, μέσα στα προγράμματα του σχολείου έχουν ενταχθεί επισκέψεις σε εκκλησίες και τζαμιά. «Είναι εκπληκτικό το πόση ευλάβεια και σεβασμός υπάρχει από μέρους των Τ/κ όταν μπαίνουν στην εκκλησία για να δουν και να μάθουν πώς λειτουργεί η ορθόδοξη εκκλησία, και ανάλογα εκπληκτική η συμπεριφορά των Ε/κ όταν επισκέπτονται το τζαμί», λέει ο διευθυντής του σχολείου. Τι πιο χαρακτηριστικό από την παρουσία του ιερέα και του χότζια της ενορίας σε εκδήλωση του σχολείου, με το χότζια να βραβεύει τους Ε/κ μαθητές και ο ιερέας τους Τ/κ!

Είναι γεγονός ότι η σχέση των παιδιών φέρνει τους γονείς πιο κοντά και αυτό που γίνεται μέσα στο σχολείο το βλέπουμε σιγά-σιγά να επεκτείνεται στη συνοικία.  Οι ίδιοι οι γονείς, Ε/κ και Τ/κ, μιλούν με ενθουσιασμό για την άψογη σχέση και συνεργασία που έχουν οι μεταξύ τους.

Διασχίζοντας την καγκελόπορτα του 18ου Δημοτικού Σχολείου Αγίου Αντωνίου Λεμεσού, το βλέμμα σου καρφώνεται σε μια πινακίδα πάνω στον τοίχο: «Είμαστε διαφορετικοί, αλλά ίσοι στα δικαιώματα και τις ευθύνες». Και είναι συγκλονιστικό όταν αντιλαμβάνεται ο επισκέπτης ότι αυτό έχει γίνει βίωμα σε παιδιά τέτοιας ηλικίας. «Πώς να μην συγκλονίσει το γεγονός ότι τη στιγμή που κάποιοι επιμένουν να υποστηρίζουν πως αυτές οι δύο κοινότητες δεν μπορούν να ζήσουν μαζί, άρα θα πρέπει να τις κρατήσουμε χώρια, στο 18ο δημοτικό σχολείο της Λεμεσού να βλέπεις τον Ανδρέα αγκαλιασμένο με τον Οζγκιούρ, να τρέχουν για να νικήσουν τους «αντιπάλους», τον Γιάννη με τον Αχμέτ; Να βλέπεις την Ελένη να κάθεται στο ίδιο παγκάκι με την Αϊσιέ και να απολαμβάνουν την κουβέντα και το πρόγευμά τους; Πώς να μην συγκλονιστείς όταν βλέπεις αυτά τα παιδιά να τρέχουν, να φωνάζουν, να κυλιόνται στην αυλή, αλλά να μην αναγνωρίζεις ποιοι από αυτούς είναι Ε/κ και ποιοι Τ/κ;» γράφει ο δημοσιογράφος της «Χαραυγής».

«Πώς να μη συγκλονιστείς όταν ακούς τα παιδιά να τραγουδάνε στην ίδια χορωδία και να μην ξεχωρίζεις ποιος είναι ο ένας και ποιος ο άλλος; Είναι να μην συγκλονιστείς όταν ακούς πως ο Ανδρέας και η μητέρα του, πήγαν σήμερα στο σπίτι του Αλί να δουν γιατί δεν ήρθε στο σχολείο, αν είναι άρρωστος, αν χρειάζεται κάποια βοήθεια»;

Κανένας από τους «προασπιστές του έθνους» δεν μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει αν και πώς έχει προκύψει κίνδυνος για την εθνική ταυτότητα των Ε/κ μαθητών του Αγ. Αντωνίου επειδή έμαθαν να σέβονται την κουλτούρα, τη γλώσσα και τη θρησκεία των Τ/κ. Κανένας δεν μπήκε στον κόπο να μας πει πώς τούτο το ζωντανό όνειρο στη συνοικία του Αγ. Αντωνίου συνιστά «αφελληνισμό του νησιού» και «δικαίωση του Αττίλα». Ούτε πρόκειται να μας απαντήσουν. Γιατί απλούστατα οι μαθητές αυτού του σχολείου αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο. Ότι προωθεί τη συνεργασία και τον αλληλοσεβασμό των δύο κοινοτήτων, υποσκάπτει τη διαίρεση και τα τείχη της κατοχής, ξεγυμνώνει την επιχειρηματολογία της Άγκυρας και όλων εκείνων που καλλιεργούν το ανέφικτο της συμβίωσης Ε/κ και Τ/κ, για να περάσουν τη διχοτόμηση. Αποδεικνύουν ότι Ε/κ και Τ/κ μπορούν να ζήσουν μαζί κι ότι αυτό που τους κράτησε και τους κρατά μοιρασμένους είναι οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, η κατοχή κι ο σοβινισμός.

Αυτό το μήνυμα πρέπει να φτάσει στο μυαλό και την καρδιά κάθε νέου και νέας της Κύπρου κι αυτό προσπαθεί να πετύχει το Υπουργείο με την σχετική του εγκύκλιο . Μακάρι βέβαια, όπως το Δημοτικό του Αγ. Αντωνίου, να μην την χρειάζονταν ούτε τα υπόλοιπα σχολεία της Κύπρου!

Πηγή του Αντρέα Παναγιώτου

Αναρτήθηκε από: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ